ਓਤ - Synonyms of ਓਤ | Antonyms of ਓਤ | Definition of ਓਤ | Example of ਓਤ | Word Synonyms API

Article	Example
ਮਧਕਾਲੀਨ ਪੰਜਾਬੀ ਕਥਾ ਰੂਪ ਤੇ ਪਰੰਪਰਾ	ਦੰਤ ਕਥਾ ਇੱਕ ਅਰਧ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਰਚਨਾ ਹੈ ,ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤੱਥ ਅਤੇ ਮਿੱਥ ਦਾ ਸੰਜੋਗ ਹੁੰਦਾ ਹੈ \|ਇਸ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿੱਚ ਯਥਾਰਥ , ਕਲਪਨਾ ਅਤੇ ਪਰੰਪਰਾ ਤਿੰਨੋਂ ਤੱਤ ਇਸ ਤਰਾਂ ਓਤ-ਪੋਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਅਤੇ ਗੋਰਵਮਈ ਸੱਚ ਬਣ ਕੇ ਉਭਰਦੇ ਹਨ \| ਵਣਜਾਰਾ ਬੇਦੀ ਅਨੁਸਾਰ ਦੰਤ ਕਥਾਵਾਂ ਦੀ ਵਿਲਖਣਤਾ ਹੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਤਿਹਾਸ ਵੱਲ ਮੁੱਖ ਕਰਕੇ ਤੁਰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਦੰਤ ਕਥਾਵਾਂ ਦੀ ਸਿਰਜਨਾਂ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਪਰਵਿਰਤੀਆਂ ਵੀ ਦਰਸਾਈਆਂ ਹਨ ;
ਮਿੱਥ ਵਿਗਿਆਨ	ਮਿੱਥ ਆਪਣੇ ਮੂਲ ਸੁਭਾਅ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਕਲਾ ਹੈ ਪਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਸਾਧਾਰਨ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਪ੍ਰਚੱਲਿਤ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਇਸ ਦੀ ਬਿਰਤੀ ਮੌਖਿਕ ਸਾਹਿਤ ਵਾਲੀ ਹੀ ਹੈ। ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਕਲਾ ਤੋਂ ਸਾਡਾ ਭਾਵ ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਮਾਤਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਇਸ ਦਾ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਵਿਧਾਨ ਹੈ। ਹਰ ਮਿੱਥ ਰਚਨਾ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਵਿਧਾਨ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਗੁੱਝੇ ਅਤੇ ਰਹੱਸਮਈ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਸੰਚਾਰਿਤ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਿੱਥ ਰਚਨਾ ਆਦਮ ਬਿਰਤੀ ਦੀ ਰਚਨਾ ਹੈ। ਹਰ ਜਾਤੀ ਕੋਲ਼ ਆਪਣੀਆਂ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਰੂੜ੍ਹੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਓਤ ਪੋਤ ਮਿੱਥਾਂ ਦਾ ਅਤੁੱਟ ਭੰਡਾਰ ਹੈ। ਮਿੱਥ ਦੀ ਰਚਨਾ ਅਤਾਰਕਿਕ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਇਸ ਕੋਲ਼ ਆਪਣਾ ਤਰਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕਦਾ ਉਸ ਦਾ ਹੱਲ ਮਿੱਥ ਕੋਲ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਖੰਡ ਮਿਸ਼ਰੀ ਦੀਆ ਡਲੀਆ	ਇਸ ਪੁਸਤਕ ‘ਚ ਗਿੱਧੇ ਦੀਆਂ ਬੋਲੀਆ ਨੂੰ ਦੋ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਪਹਿਲੇ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਲੰਮੀਆ ਬੋਲੀਆ ਹਨ ਤੇ ਦੂਜੇ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਇਕ- ਲੜੀ ਬੋਲੀਆ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਕ ਲੜੀ ਬੋਲੀਆ ਨੂੰ ਟੱਪੇ ਵੀ ਆਖਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਜਨ- ਜੀਵਨ ਦਾ ਦਰਪਣ ਹਨ। ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਨੱਚਦੀ ਗਾਉਂਦੀ ਅਤੇ ਜੂਝਦੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਸੁੱਤੇ ਸਿੱਧ ਹੀ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮੋਇਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਜਿਹਾ ਕੋਈ ਪੱਖ ਜਾਂ ਵਿਸ਼ਾ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਬੋਲੀਆ ਨਾ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹੋਣ। ਇੱਕ- ਲੜੀ ਤਾਂ ਆਖਣਾਂ ਵਾਂਗ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੜੀਆ ਹੋਈਆ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਪਰਮਾਣ ਵਜੋਂ ਨਿੱਤ ਵਿਹਾਰ ਵਿੱਚ ਵਰਤਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਬੋਲੀ ਜੀਵਨ ਦੇ ਤੱਤਾਂ ਨਾਲ ਓਤ-ਪੋਤ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਅਰਮਾਨਾਂ, ਖੁਸ਼ੀਆਂ, ਗਮੀਆਂ, ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਜ਼ਜਬਿਆ ਦੀਆਂ ਕੂਲਾਂ ਵਹਿ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਖੰਡ ਮਿਸ਼ਰੀ ਦੀਆਂ ਡਲੀਆਂ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ 2000(ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ) ਬੋਲੀਆ ਹਨ। ਇਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਾਂ, ਗੱਭਰੂ- ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ, ਰੀਜਾਂ, ਉਲਾਭੇ, ਵਿਛੋੜੇ ਦੇ ਪਲ, ਸੁਪਨੇ, ਵਲਵਲੇ, ਸਭ ਪਰੋਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਕਾਲੀਨ ਸਮੇਂ ਦਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ, ਪਰਿਵਾਰਕ, ਸਮਾਜਿਕ, ਧਾਰਮਿਕ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਹਰ ਪੱਖ ਰੂਪਮਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਨਮ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਵਿਆਹ, ਸਹੁਰੇ, ਰਿਸ਼ਤੇ, ਮੇਲੇ, ਤਿਉਹਾਰ, ਸਾਉਣ, ਮਹੀਨਾ, ਵਿਸਾਖੀ, ਰਹਿਣੀ ਬਹਿਣੀ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਵਰਤਣ ਵਾਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ, ਖੇਤੀ ਪ੍ਰਬੰਧ, ਹੋਰ ਕਿੱਤਿਆ ਆਦਿ ਸਭ ਨੂੰ ਵਿਸਥਾਰ ਸਾਹਿਤ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਲੰਮੀਆ ਤੇ ਇੱਕ- ਲੜੀਆ ਬੋਲੀਆ ਵਿੱਚ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਭਰਪੂਰ ਦਰਸ਼ਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸੁਖਦੇਵ ਮਾਦਪੁਰੀ ਪਹਿਲੇ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਮੰਗਲਾਚਰਣ ਤੋਂ ਬੋਲੀਆ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਿਹ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਲ ਤੋਂ ਹੀ ਇਹ ਅਵਸਥਾ ਚਲੀ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਸ਼ੁਭ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਮ ਧਿਆਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਤਾਲਵੀ ਭਾਸ਼ਾ	ਇਟਲੀ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕ ਬੋਲੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁੱਝ ਤਾਂ ਸਾਹਿਤਕ ਇਤਾਲਵੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਭਿੰਨ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੋਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਭੇਦ ਹੈ ਕਿ ਉੱਤਰੀ ਇਟਲੀ ਦੇ ਲੋਂਬਾਰਦ ਪ੍ਰਾਂਤ ਦਾ ਨਿਵਾਸੀ ਦੱਖਣ ਇਟਲੀ ਦੇ ਕਾਲਾਬਰੀਆ ਦੀ ਬੋਲੀ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਸਮਝ ਸਕੇਗਾ ਜਾਂ ਰੋਮ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਕੇਵਲ ਸਾਹਿਤਕ ਇਤਾਲਵੀ ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਰੋਮਾਨੋ ਬੋਲੀ (ਰੋਮ ਦੇ ਤਰਾਏਤੇਵੇਰੇ ਮੁਹੱਲੇ ਦੀ ਬੋਲੀ) ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਸਮਝ ਸਕੇਗਾ। ਇਤਾਲਵੀ ਬੋਲੀਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਇਤਾਲਵੀ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਦੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਨਾਲ ਥੋੜ੍ਹੇ ਬਹੁਤ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਸਵਿਟਜਰਲੈਂਡ ਨਾਲ ਲਗਦੇ ਉੱਤਰੀ ਇਟਲੀ ਦੇ ਕੁੱਝ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਲਾਤੀਨੀ ਵਰਗ ਦੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ-ਜੋ ਰੁਮਾਂਸ ਬੋਲੀਆਂ ਹਨ ; ਸਵਿਟਜਰਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲਾਤੀਨੀ ਬੋਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਵੇਨਤਸਿਅਨ ਬੋਲੀਆਂ ਇਟਲੀ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਪੱਛਮੀ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਵੇਨਿਸ ਨਗਰ ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧੀ ਕੇਂਦਰ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪੀਮੌਤੇ, ਲਿਗੂਰੀਆ, ਲੋਂਬਾਰਦੀਆ ਅਤੇ ਏਮੀਲੀਆ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਮਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਕੁੱਝ-ਕੁੱਝ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਬੋਲੀਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਲਾਤੀਨੀ ਦੀ ਆਖ਼ਰੀ ਧੁਨੀ ਦਾ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ-ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ ਫਾੱਤੋਂ (ਤੋਸਕਾਨੋ) , ਫੇੱਤ (ਪੀਮੋਤੇਸੇ) ਓੱਤੋ, ਓਤ (ਅੱਠ) ।. ਤੋਸਕਾਨਾ ਪ੍ਰਾਂਤ ਵਿੱਚ ਤੋਸਕਾਨਾ ਵਰਗ ਦੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਾਹਿਤਕ ਇਤਾਲਵੀ ਦਾ ਆਧਾਰ ਤੋਸਕਾਨਾ ਪ੍ਰਾਂਤ ਦੀ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫਲੋਰੇਂਸ ਦੀ ਬੋਲੀ (ਫਯੋਰੇਂਤੀਬੋ) ਰਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਲਾਤੀਨੀ ਦੇ ਅਧਿਕ ਨੇੜੇ ਕਹੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਕੰਠੀ ਦਾ ਮਹਾਂਪ੍ਰਾਣ ਉਚਾਰਣ ਇਸਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ-ਜਿਹਾ ਕਾਸਾ, ਕਹਾਸਾ (ਘਰ) ।. ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਬੋਲੀਆਂ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਵੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਦੋਨਾਂ ਵਰਗਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਕੁੱਝ-ਕੁੱਝ ਕ੍ਰਮਬੱਧ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਉੱਤਰੀ ਕੋਰਸਿਕਾ ਦੀ ਬੋਲੀ ਤੋਸਕਾਨੋ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਲਾਂਸਯੋ (ਰੋਮ ਕੇਂਦਰ) , ਊਨਬੀਆ (ਪੇਰੂਜਾ ਕੇਂਦਰ) ਅਤੇ ਮਾਰਕੇ ਦੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਰਗ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਦੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਬਰੂੱਜੀ, ਕਾਂਪਾਨੀਆ (ਨੇਪਲਸ ਪ੍ਰਧਾਨ ਕੇਂਦਰ) , ਕਾਲਾਬਰੀਆ, ਪੂਲੀਆ ਅਤੇ ਸਿਸਿਲੀ ਦੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਨ-ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਲਾਤੀਨੀ ਦੇ ਸੰਯੁਕਤ ਵਿਅੰਜਨ ਨਡ ਦੇ ਸਥਾਨ ਉੱਤੇ ਅੰਨ, ਮਬ ਦੇ ਸਥਾਨ ਉੱਤੇ ੰਮ, ੱਲ ਦੇ ਸਥਾਨ ੱਡ ਦਾ ਹੋਵੇ ਜਾਣਾ ਸਾਰਦੇਨੀਆ ਦੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਇਤਾਲਵੀ ਨਾਲੋਂ ਭਿੰਨ ਹਨ। ਇੱਕ ਹੀ ਮੂਲ ਸਰੋਤ ਤੋਂ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਭਿੰਨਤਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੋਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਦਾਚਿਤ ਲਾਤੀਨੀ ਦੇ ਭਿੰਨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਨਾਲ ਉਚਾਰਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ ਹੋਵੇਗੀ। ਬਾਹਰੀ ਆਕਰਮਣਾਂ ਦਾ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਟਲੀ ਦੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੁੰਦਰ ਗਰਾਮ ਗੀਤ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੁਣ ਸੰਗ੍ਰਿਹ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਧਿਅਨ ਵੀ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਬੋਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਜੀਵਤਾ ਅਤੇ ਵਿਅੰਜਨਾਸ਼ਕਤੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੈ। ਨੋਪੋਲੀਤਾਨੋ ਦੇ ਲੋਕ ਗੀਤ ਤਾਂ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਨ।
ਪੁਸ਼ਯਮਿਤਰ ਸ਼ੁੰਗ	ਮੋਰਿਆ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਦੇ ਮਹਾਨ ਸਮਰਾਟ ਚੰਦਰਗੁਪਤ ਦੇ ਪੋਤਰ ਮਹਾਨ ਅਸ਼ੋਕ ਨੇ ਕਲਿੰਗ ਲੜਾਈ ਦੇ ਬਾਅਦ ਬੋਧੀ ਧਰਮ ਅਪਣਾ ਲਿਆ। ਅਸ਼ੋਕ ਜੇਕਰ ਰਾਜਪਾਠ ਛੱਡਕੇ ਬੋਧੀ ਭਿਕਸ਼ੂ ਬਣਕੇ ਧਰਮ ਪ੍ਚਾਰ ਵਿੱਚ ਲੱਗਦਾ ਤੱਦ ਉਹ ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ ਮਹਾਨ ਹੁੰਦਾ। ਪਰ ਅਸ਼ੋਕ ਨੇ ਇੱਕ ਬੋਧ ਸਮਰਾਟ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਭਾਗ 20 ਸਾਲ ਤੱਕ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ। ਅਹਿੰਸਾ ਦਾ ਰਸਤਾ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਉਸਨੇ ਪੂਰੇ ਸ਼ਾਸਨ ਤੰਤਰ ਨੂੰ ਬੋਧੀ ਧਰਮ ਦੇ ਪ੍ਚਾਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ। ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਹਿੰਸਾ ਦੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਵਲੋਂ ਭਾਰਤ ਦੀ ਵੀਰ ਭੂਮੀ ਬੋਧੀ ਭਿਕਸ਼ੁਓ ਅਤੇ ਬੋਧੀ ਮੱਠਾਂ ਦਾ ਗੜ ਬੰਨ ਗਈ ਸੀ। ਉਸਤੋਂ ਵੀ ਅੱਗੇ ਜਦੋਂ ਮੋਰਿਆ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਦਾ ਨੌਵਾ ਅਖੀਰ ਸਮਰਾਟ ਵਰਹਦਰਥ ਮਗਧ ਦੀ ਗੱਦੀ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ, ਤੱਦ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਅਜੋਕਾ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ, ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਲੱਗਭੱਗ ਪੂਰਾ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਬੋਧੀ ਬੰਨ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਸਿਕੰਦਰ ਅਤੇ ਸੈਲਿਉਕਸ ਜਿਵੇਂ ਵੀਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਬਹਾਦਰਾਂ ਵਲੋਂ ਅਪਨਾ ਮਾਨ ਮਰਦਨ ਕਰਾ ਚੁੱਕੇ ਸਨ, ਤੱਦ ਉਸ ਦੇ ਲੱਗਭੱਗ 90 ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਭਾਰਤ ਵਲੋਂ ਬੋਧੀ ਧਰਮ ਦੀ ਅਹਿੰਸਾਤਮਕ ਨਿਤੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਵੀਰ ਵ੍ਰਿਤੀ ਦਾ ਲੱਗਭੱਗ ਹਰਾਸ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ, ਗਰੀਕਾਂ ਨੇ ਸਿੰਧੁ ਨਦੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਣ ਦਾ ਸਾਹਸ ਵਿਖਾ ਦਿੱਤਾ। ਸਮਰਾਟ ਵਰਹਦਰਥ ਦੇ ਸ਼ਾਸਣਕਾਲ ਵਿੱਚ ਗਰੀਕ ਸ਼ਾਸਕ ਮਿਨਿੰਦਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਬੋਧੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਭੌਰਾ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਨੇ ਭਾਰਤ ਸਾਲ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ। ਮਿਨਿੰਦਰ ਨੇ ਸਭਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੋਧੀ ਧਰਮ ਦੇ ਧਰਮਗੁਰੁਵਾਂਵਲੋਂ ਸੰਪਰਕ ਸਾਧਿਆ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀ ਭਾਰਤ ਫਤਹਿ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਨਾਲ ਦਿਓ ਤਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਫਤਹਿ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬੋਧੀ ਧਰਮ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਵਾਂਗਾ। ਬੋਧੀਗੁਰੁਵਾਂਨੇ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦਰੋਹ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸ਼ਾਸਕ ਦਾ ਨਾਲ ਦਿੱਤਾ। ਸੀਮਾ ਉੱਤੇ ਸਥਿਤ ਬੋਧੀ ਮੱਠ ਰਾਸ਼ਟਰਦਰੋਹ ਦੇ ਅੱਡੇ ਬੰਨ ਗਏ। ਬੁੱਧ ਭਿਕਸ਼ੁਓ ਦਾ ਵੇਸ਼ ਧਰਕੇ ਮਿਨਿੰਦਰ ਦੇ ਫੌਜੀ ਮੱਠਾਂ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਰਹਿਣ ਲੱਗੇ। ਹਜਾਰਾਂ ਮੱਠਾਂ ਵਿੱਚ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਹਥਿਆਰ ਵੀ ਛੁਪਿਆ ਦਿੱਤੇ ਗਏ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਮਰਾਟ ਵਰਹਦਰਥ ਦੀ ਫੌਜ ਦਾ ਇੱਕ ਵੀਰ ਫੌਜੀ ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਸ਼ੁੰਗ ਆਪਣੀ ਬਹਾਦਰੀ ਅਤੇ ਸਾਹਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮਗਧ ਕਿ ਫੌਜ ਦਾ ਸੇਨਾਪਤੀ ਬੰਨ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਬੋਧੀ ਮੱਠਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦਾ ਆਗਮਨ ਉਸ ਦੀ ਨਜਰਾਂ ਵਲੋਂ ਨਹੀਂ ਛੁਪਿਆ। ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਨੇ ਸਮਰਾਟ ਵਲੋਂ ਮੱਠਾਂ ਕਿ ਤਲਾਸ਼ੀ ਦੀ ਆਗਿਆ ਮੰਗੀ। ਪਰ ਬੋਧੀ ਸਮਰਾਟ ਇੰਦਰ ਨੇ ਮਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਰਾਸ਼ਟਰਭਕਤੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਵਲੋਂ ਓਤ ਪ੍ਰੋਤ ਸ਼ੁੰਗ, ਸਮਰਾਟ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰ ਕੇ ਬੋਧੀ ਮੱਠਾਂ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ੀ ਲੈਣ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਮੱਠਾਂ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਸਾਰੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਜਮਲੋਕ ਅੱਪੜਿਆ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਥਿਆਰ ਕੱਬਜਾ ਵਿੱਚ ਕਰ ਲਈ ਗਏ। ਰਾਸ਼ਟਰਦਰੋਹੀ ਬੌੱਧੋਂ ਨੂੰ ਵੀ ਗਰਿਫਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਪਰ ਇੰਦਰ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗੀ। ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਜਦੋਂ ਮਗਧ ਵਾਪਸ ਆਇਆ ਤੱਦ ਉਸ ਸਮੇਂ ਸਮਰਾਟ ਫੌਜੀ ਪਰੇਡ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਫੌਜੀ ਪਰੇਡ ਦੇ ਸਥਾਨ ਉੱਤੇ hi ਸਮਰਾਟ ਅਤੇ ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਸ਼ੁੰਗ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬੋਧੀ ਮੱਠਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਕਹਾਸੁਣੀ ਹੋ ਗਈ। ਸਮਰਾਟ ਇੰਦਰ ਨੇ ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਣਾ ਚਾਹਿਆ ਪਰ ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਨੇ ਪਲਟਵਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸਮਰਾਟ ਦਾ ਵਧ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਵੈਦਿਕ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਦਾ ਨਾਲ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਨੂੰ ਮਗਧ ਦਾ ਸਮਰਾਟ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸਭਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਗਧ ਦੇ ਨਵੇਂ ਸਮਰਾਟ ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਨੇ ਰਾਜ ਪ੍ਰਬੰਧ ਨੂੰ ਪਰਭਾਵੀ ਬਣਾਇਆ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਸੁਗਠਿਤ ਫੌਜ ਦਾ ਸੰਗਠਨ ਕੀਤਾ। ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਨੇ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਦੇ ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਤੱਕ ਚੜ੍ਹ ਆਏ ਮਿਨਿੰਦਰ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਭਾਰਤੀ ਵੀਰ ਫੌਜ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਗਰੀਕ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਉਪਾ ਨਾ ਸਫਲ ਹੋਇਆ। ਮਿਨਿੰਦਰ ਦੀ ਫੌਜ ਪਿੱਛੇ ਹਟਦੀ ਚੱਲੀ ਗਈ। ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਸ਼ੁੰਗ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਸਮਰਾਟਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਦੀ ਅਤੇ ਗਰੀਕ ਫੌਜ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਸਨੂੰ ਸਿੰਧੁ ਪਾਰ ਧਕੇਲ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਗਰੀਕ ਕਦੇ ਵੀ ਭਾਰਤ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਏ। ਸਮਰਾਟ ਪੁਸ਼ਿਅ ਮਿੱਤਰ ਨੇ ਸਿਕੰਦਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਲੋਂ ਹੀ ਭਾਰਤ ਸਾਲ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਗਰੀਕਾਂ ਦਾ ਸਮੂਲ ਨਾਸ਼ ਹੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਬੋਧੀ ਧਰਮ ਦੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਵੈਦਿਕ ਸਭਿਅਤਾ ਦਾ ਜੋ ਹਰਾਸ ਹੋਇਆ, ਪੁੰਨ:ਰਿਸ਼ਿਵਾਂਦੇ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਵਲੋਂ ਜਾਗਰਤ ਹੋਇਆ। ਡਰ ਵਲੋਂ ਬੋਧੀ ਧਰਮ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਣ ਵਾਲੇ ਪੁੰਨ: ਵੈਦਿਕ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਪਰਤ ਆਏ। ਕੁੱਝ ਬੋਧੀ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਦੀ ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਨੇ ਬੌੱਦੋਂ ਨੂੰ ਸਤਾਇਆ . ਪਰ ਇਹ ਪੂਰਾ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਮਰਾਟ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਰਾਸ਼ਟਰਦਰੋਹੀ ਬੌੱਧੋਂ ਨੂੰ ਸੱਜਿਆ ਦਿੱਤੀ, ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਗਰੀਕ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਦਾ ਨਾਲ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ। ਪੁਸ਼ਯਮਿਤ ਨੇ ਜੋ ਵੈਦਿਕ ਧਰਮ ਦੀ ਪਤਾਕਾ ਫਹਰਾਈ ਉਸੇਦੇ ਆਧਾਰ ਨੂੰ ਸਮਰਾਟ ਵਿਕਰਮਦਵਿਤਿਅ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਚਲਕੇ ਗੁਪਤ ਸਮਰਾਜ ਨੇ ਇਸ ਧਰਮ ਦੇ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲਾਇਆ।