азобе - Synonyms of азобе | Antonyms of азобе | Definition of азобе | Example of азобе | Word Synonyms API

Article	Example
Бисотии Самаркандӣ	Азобе, к-аз гамии ҳиҷрон кашидам.
Мубоҳ	Мубоҳ ё ҳалол () — амалест, ки анҷом додан ва надодани он (тарки он) баробар аст, на азобе дораду
Камоли Хуҷандӣ	Бо ин ҳама, бархе дигар аз ашъори ӯ, дастикам ва дар зоҳири амр, нишоне аз мухолифати ӯ бо баҳрамандияш аз силаи подшоҳон нест, гарчи ӯро ҳаргиз наметавон ба сони Ҳумоми Табрезӣ ё Салмони Соваҷӣ шоире дарборӣ донист. Вай ба некӣ огоҳ буд, ки саховати ҳокимон ҳаргиз бетамаъ ва таваққуъ нест ва дар базлу бахшиши онон азобе нуҳуфтааст:
Закот	Қуръон ба баёни навъҳои молҳое, ки дар онҳо закот воҷиб мегардад, камтар пардохта, танҳо як-ду мавриди онро ба таври умумӣ баён намудааст. Аз ҷумла, дар оятҳои зерин: «Ва Ӯст он Худое, ки боғҳои бардошташуда бар пояҳо ва ғайри бардошташуда ва ҳамчунин, дарахтони хурмо ва киштзорҳое офаридааст, ки меваҳои гуногун доранд. Ва низ дарахтони зайтуну анорро (дар баъзе сифатҳо) ба ҳам монанд ( ва дар баъзе сифатҳо) мутафовит офаридааст. Ҳангоме ки онҳо бор оварданд, аз меваашон бихӯред ва рӯзи дарав ва чиданашон ҳаққи (закоти) онҳоро бидиҳед. (Ва дар хӯрдани онҳо) исроф накунед! Зеро Худованд исрофкоронро дӯст намедорад», ба закоти маҳсулоти зироатӣ ва меваҷот, «Ва касоне, ки зару сим (тиллову нуқра) меандӯзанд ва аз онҳо дар роҳи Худо инфоқ наменамоянд, онҳоро ба азобе дарднок мужда бидеҳ», ба закоти тилло ва нуқра ва «Эй касоне, ки имон овардаед! Аз молҳои поке, ки касб кардаед ва аз он чи барои шумо аз замин берун овардаем инфоқ намоед», ба даромадҳои молие, ки шахс аз тарики касб ва ғайра ба даст меоварад, ишора кардааст. Вале дар мавриди навъҳои гуногуни молҳои закот калимаи «амвол»-ро ба кор бурдааст, ки тамоми дороиҳои нақдӣ, сарватҳои ҳайвонӣ, маҳсулоти кишоварзӣ, молҳои тиҷоратӣ ва дигар моликияти инсонро дар бар мегирад.
Асҳоби Айка	АСҲÓБИ АЙКÁ (арабӣ: أصحاب أیکه аз асҳоб ва Айка – номи қавм), номи яке аз қавмҳои пешин, ки дар достонҳои Қуръонӣ дар канори қавмҳои нобудгаштаи Самуд, Лут, Туббаъ, Фиръавн ва ғайра ҷой гирифта, дар сураҳои Ҳиҷр (15:78,79), Шуъаро (26:176–190), Сод (38:13) ва Қоф (50:14) дар бораи он гузориш дода шудааст. Асҳоби Айка ба фасодкорӣ, камфурӯшӣ, задан аз тарозу ва тақаллубкорӣ машғул буданд; роҳзанӣ ва таҳдиди роҳгузарон низ дар миёни онҳо маъмул гашта буд (Қуръон: 7:86). Онҳо ҳамчунин мекӯшиданд, ки садди роҳи даъвати аҳли имон шаванд. Шуайб (а) онҳоро ба парастиши Худои ягона, тақвои илоҳӣ ва ислоҳи он вазъ – пурра намудани паймона, баркаш бо тарозуи дуруст ва дурӣ аз роҳзанӣ фаро хонд ва аз оқибати бади ин фасоди ахлоқӣ ва зиёнкориҳои иҷтимоӣ, ки азоби илоҳиро дар пай дорад, барҳазар дошт. Асҳоби Айка даъвати ислоҳии Шуайб (а)-ро напазируфта, баръакс аз ӯ хостанд, ки агар дар ин таҳдидҳояш ростгӯ бошад, порае аз осмонро бар сари онҳо фуруд оварад. Ин буд, ки онҳоро азобе аз сӯи Худо бо номи азоби рӯзи зулла (абрпора) фаро гирифт ва бо ҳамин аз байн рафтанд. Қуръони Карим дар бораи Асҳоби Айка се навъи азобро дар оятҳои гуногун зикр кардааст, ки яке «сайҳа» (11:94) (садои маҳиб), дигаре «раҷфа» (7:91) (ларзиши замин) ва сеюм «оташе аз он абрпора» (26:189) аст. Аксари аҳли тафсир Асҳоби Айкаро бо асҳоби Мадян як донистаанд. Ин ба он ҷиҳат аст, ки дар ҳар ду маврид пайғамбари онҳо Шуайб (а) зикр шудааст ва дар бораи асҳоби Мадян низ дар сураҳои Аъроф (7:85–93), Тавба (9:70), Ҳуд (11:84–95), Ҳаҷ (22:44) ва Анкабут (29:36, 37) айнан ҳамон сифатҳои манфии рафторӣ ва зиёнкориҳои иҷтимоие зикр гардидаанд, ки аспи арабӣ аз онҳо наҳй шудаанд. Ба қавле «айка» номи дарахт ё дарахтзорест, ки аҳолии Мадян онро мепарастиданд; ба қавли дигар, он номи шаҳрест, ки қавми Шуайб (а) дар он зиндагӣ мекарданд.