rrëfyese - Synonyms of rrëfyese | Antonyms of rrëfyese | Definition of rrëfyese | Example of rrëfyese | Word Synonyms API

Article	Example
Kujtim Dashi	3.- Ndjeshmëri rrëfyese
Kujtim Dashi	Në tregimet e këtij vëllimi nuk gjen imtësi, që e ngarkojnë apo t’i marrin frymën prozës e të pengojnë komunikimin. Autori synon komunikimin me shtresën e gjerë të lexuesit. Në ndonjë tregim mund të gjesh edhe lëndë të tepërt rrëfyese, por kjo i përket vetëm fillimit të tregimit që ngjet si një hyrje. Hapësira e rrëfimit rrjedh si një kohë lineare apo kronologjike.
Kujtim Dashi	Virtyti dhe vesi si esencë shpirtërore rrëfyese, thërrmohet si një materie në pafundësi zbulesash e spektresh të reja, në thelbe ngjarjesh të panumërta, megjithatë dihet se nuk është ngjarja ajo që ofron gjithçka, është mjeshtëria e harmonizimit të komponentëve të tregimit.
Rubiku	Futja në rrjedhat rrëfyese të romanit “Lule” që para 100 vitesh shkroi mbi këta shkëmbenj të bardhë Fabia Barcata, është vërtetë befasuese, me përshkrimin që ai i bën vendit ku do të zhvillohen ngjarjet dramatike, që kanë lidhje me fatin e një vajze malësore, të pastër si drita e një qielli të kthjellët, Lulen, por që pikësëpari sjell në vëmendje të studiuesve dhe për udhëtarë të huaj doket dhe zakonet ndër shqiptarët e viseve të Veriut.
Kim Mehmeti	Përpos në gjuhën amtare, Kim Mehmeti shkruan dhe boton edhe në gjuhën maqedonase. Punimet e para letrare i ka botuar në fillim të viteve të shtatëdhjetë të shekullit të njëzet nëpër revistat kroate. Kim Mehmeti është rrëfimtarë i lindur, ai nuk u nënshtrohet shablloneve, por i dorëzohet qëndismës së lëndës së vet rrëfyese. Andaj proza e tij është e veçantë dhe tërheqëse. Thjeshtë ajo e rrëmben lexuesin dhe e shpie drejtë thellësive joshëse nga shkon imagjinata e tij e bujshme, e cila shtrihet nga fantazmagoria e së vërtetës dhe reales deri te irealja dhe fantastikja. Fati, si peshore e jetës, është ai që përcakton krijimtarinë e këtij autori.
Historia e arteve pamore	Një nga revolucionet artistike dhe audiovizuale të shekullit të XX qe kinemaja: duke filluar nga shpikja e kinematografisë në 1895 nga vëllezërit Lumière, kinemaja pati një evoluim të shpejtë si artistik ashtu dhe teknologjik që e ktheu në fenomien autentik në mas, duke u konsideruar menjëherë si «arti i shtatë». Kinemaja është ndoshta një nga mjetet artistike më të komplete, ku pas filmit me zë përfshiu skenarin letrar, interpretimin, dekorimin, makiazhin, veshjet etj. Për më tepër futi një përmasë të re, kohën, pasimin kronologjik të fakteve, ku luan një rol të rëndësishëm montazhi. Në fillimet e saj kinemaja ishte memece, pa zë, fakt që nuk e pengoi të krijonte një gramatikë autentike vizuale që solli bazën kryesore të narracionit kinematografik. Me përfshirjen e elementeve të marrë nga teatri si dekorimet dhe efektet speciale –proces i nisur nga Georges Méliès–, kinemaja arriti një shkallë të madhe autenticiteti artistik. Me karakter qartësisht industrial për sa i përket aspektit të saj produktiv, kinemaja mori një ngulitje të parë dhe të shpejtë në Shtetet e Bashkuara, ku lulëzoi një industri e fuqishme kinematografike që do të kristalizohej te Hollywood-i. Aty lindën disa nga gjenitë e parë të kinemasë: Edwin S. Porter, i pari në krijimin e skenave plan-kundëraplan; David Wark Griffith, që futi montazhin narrativ dhe efektet e ndriçimit; dhe Charles Chaplin, që veç të qenit inisiator i sitem-star-it hollywoodian, qe pioner në aspekte të shumta interpretative dhe intrigën rrëfyese, si gjinitë dhe personazhet arketipik, për më tepër futjen e psikologjisë në interpretim.
Historia e arteve	Një nga revolucionet artistike dhe audiovizuale të shekullit të XX qe kinemaja: duke filluar nga shpikja e kinematografisë në 1895 nga vëllezërit Lumière, kinemaja pati një evoluim të shpejtë si artistik ashtu dhe teknologjik që e ktheu në fenomen autentik në mas, duke u konsideruar menjëherë si «arti i shtatë». Kinemaja është ndoshta një nga mjetet artistike më të komplete, ku pas filmit me zë përfshiu skenarin letrar, interpretimin, dekorimin, makiazhin, veshjet etj. Për më tepër futi një përmasë të re, kohën, pasimin kronologjik të fakteve, ku luan një rol të rëndësishëm montazhi. Në fillimet e saj kinemaja ishte memece, pa zë, fakt që nuk e pengoi të krijonte një gramatikë autentike vizuale që solli bazën kryesore të narracionit kinematografik. Me përfshirjen e elementeve të marrë nga teatri si dekorimet dhe efektet speciale –proces i nisur nga Georges Méliès–, kinemaja arriti një shkallë të madhe autenticiteti artistik. Me karakter qartësisht industrial për sa i përket aspektit të saj produktiv, kinemaja mori një ngulitje të parë dhe të shpejtë në Shtetet e Bashkuara, ku lulëzoi një industri e fuqishme kinematografike që do të kristalizohej te Hollywood-i. Aty lindën disa nga gjenitë e parë të kinemasë: Edwin S. Porter, i pari në krijimin e skenave plan-kundëraplan; David Wark Griffith, që futi montazhin narrativ dhe efektet e ndriçimit; dhe Charles Chaplin, që veç të qenit inisiator i star-sitem-it hollywoodian, qe pioner në aspekte të shumta interpretative dhe intrigën rrëfyese, si gjinitë dhe personazhet arketipik, për më tepër futjen e psikologjisë në interpretim.
E penguara	- edhe rrëfimin homodiegjetik , personazhet. Në roman , fragmented na paraqesin ngjarjet që zhvillohen në mendjen e personazhit kryesor , ndërtohen përmes një ligjërimi që shkrin në një idiomat dhe njohuritë bazë të protagonistit. Në këtë mënyrë , mendimet e personazhit na vijnë përmes zërit të rrëfimtarit të gjithëdijshëm, por me fjalorin e personazhit. Dialogu I përfytyruar i Rudian Stefës me Linda-B , që më shumë se një situatë e mendimit të brendshëm të protagonistit është gati – gati një ndodhi që na rrëfehet si cdo ngjarje tjetër. Diskursi I zhvensosur I përdorur nga shkrimatri , për të rrëfyer cafrë ndodh në mendjen e Rudianit , ka si synim të ruaje linjën rrëfyese dhe jot ë sjellë thjesht një dialog midis personazhesh, I cili raportohet tek lexuesi midis ligjëratës së zhdrejte. Dialogu imagjinar në kokën e protagonistit , midis tij dhe Lindes , si një pjesë e konsiderueshme e situatatve të paralelizuara konkretisht, na vjen përmes diskursit te zhvendosur .Në brendi të këtij diskursi , të cilin autori e quan dialog, kemi të bëjmë me shkëmbimet e batutave midis personazheve .Në një situatë te zakonshme dialogjike , kemi të bëjmë me ndërkëmbim të vazhdueshëm te personazhit me rrëfimtarin. Ky ndërkëmbim krijon mundësinë e ndryshimit të zërit që flet, por pa ndryshuar pozicionin jashtëdiegjetik të rrëfimtarit.