Top 10 similar words or synonyms for sierstorpff

armgard    0.898723

schweppenburg    0.884593

vollenhoven    0.880686

wengersky    0.875173

enthält    0.874064

günderrode    0.872452

maximiliane    0.867315

egloffstein    0.858815

ungarschütz    0.857304

geyersberg    0.857115

Top 30 analogous words or synonyms for sierstorpff

Article Example
Żelazna (powiat brzeski) Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1305 roku jako Selasna vle Martini villa. Od XIX wieku wieś należała do rodziny Sierstorpff, a potem Schaffgotsch.
Bernhard (książę holenderski) Urodził się jako Bernhard Leopold Friedrich Eberhard Julius Curt Karl Gottfried Peter zu Lippe-Biesterfeld, syn księcia Bernharda zur Lippe (młodszego brata panującego ówcześnie księcia Lippe w północnej Nadrenii-Westfalii) i baronessy Armgard von Sierstorpff-Cramm. Małżeństwo rodziców nie spełniało wymogów dworu panującego Lippe, w związku z czym nowo narodzony członek rodu otrzymał jedynie tytuł hrabiowski. Wkrótce jednak (jeszcze w 1911) panujący książę Lippe Leopold IV nadał mu tytuł księcia zur Lippe-Biesterfield.
Pałac w Sulisławiu Istnienie zamku i majątku rycerskiego sięga średniowiecza i ma powiązania z zakonem Templariuszy. Początki pałacu sięgają XVII stulecia (1688). Jednym z prominentnych właścicieli tego obiektu był cesarz Wilhelm I. W 1888 roku właścicielem Sulisławia został Hans Karl Hrabia von Schaffgotsch, syn właściciela pałacu w Kopicach. Przebudował on pałac w stylu neogotyckim. Od 1909 roku pałac był dzierżawiony, a w 1919 roku został sprzedany hrabiemu von Franken-Sierstorpff. Po II wojnie światowej pałac przejęła administracja państwowa. Często zmieniający się zarządcy doprowadzili do licznych zniszczeń. Od 1966 roku pałac był opuszczony. W 1978 roku przejęło go Ministerstwo Spraw Wewnętrznych.
Pomnik i amfiteatr na Górze Świętej Anny W 1934 r. właścicielka tego terenu, hrabina von Francken-Sierstorpff z Żyrowej, przekazała dawny kamieniołom NSDAP (według innej wersji, nie będąc zwolenniczką nazizmu, została do tego zmuszona) . Nowe władze niemieckie postanowiły upamiętnić Niemców poległych w 1921 r. i już w tym roku rozpoczęto przebudowę kamieniołomu na amfiteatr. Projektantami byli architekci berlińscy Franz Böhmer i Georg Petrich. Obiekt miał 7 tys. miejsc siedzących i 20 tys. stojących. Góra Świętej Anny, poza faktem bycia miejscem bitwy, była również najwyższym punktem ówczesnych niemieckich kresów wschodnich; dodatkowo mauzoleum miało być przeciwwagą dla pobliskiego katolickiego sanktuarium i klasztoru.
Lubów (województwo dolnośląskie) Historia Lubowa (niem. "Lubchen") sięga połowy XVIII w., kiedy wieś należała do rodów von Dyhern i von Sack. Z tego okresu zachowały się najstarsze znane źródła – dokumenty zawierające zapisy dotyczące wsi. W latach 1776-1787 przeszła w ręce rodu Hansa Ludwiga von Schweinitz, następnie w 1789 na krótko właścicielem jej był von Stoessel i von Lieres, w 1845 właścicielami byli von Lieres’sche Erben (spadkobiercy von Lieresa). W 1857 hr. von Nostitz, K. Sächs. Major a.D. – Graf von Stillfried und Alcantara. W 1874 zaznacza się nazwisko von Jagow, od 1894 – Otto von Jagow Rittmeister a.D. Od 1898 – Familie Francken-Sierstorpff, a ok. 1930 – Krupp von Bohlen und Halbach. Ostatnim odnotowanym w dokumentach właścicielem Lubowa, z niemiecka zwanego Lübchen, przed zakończeniem II wojny światowej był Henryk Fricke.