Top 10 similar words or synonyms for rufinowi

herezjom    0.639393

arianom    0.614382

celsusowi    0.599334

apionowi    0.579744

chrześcijaństwu    0.551876

hospodarowi    0.550869

rokoszanom    0.548316

albigensom    0.544604

listowi    0.543293

faustusowi    0.542287

Top 30 analogous words or synonyms for rufinowi

Article Example
Franciszek z Asyżu Tak zwanymi uczniami drugiej godziny byli: Leon, Rufin, Masseo z Marignano, Jałowiec, Illuminat dell’Arce, Eliasz Bombarone, Pacyfik, Jan Prosty. Leonowi, Rufinowi i Aniołowi przypisywane jest autorstwo "Relacji trzech towarzyszy", jednej z ważniejszych biografii Franciszka. Ważnym świadkiem pierwszych dziesięcioleci rozwoju Zakonu Franciszkańskiego i ostatnich lat życia Franciszka była również Klara z Asyżu.
Chad Święty w ikonografi przedstawiany jest na ogół w szatach biskupich i trzyma w ręku katedrę w Lichfield. Czasami otaczają go winorośle. Spotyka się również przedstawienie Chada jako jaśniejącej postaci, która objawia się w kaplicy Wulfhaldowi i Rufinowi. Jest to nawiązanie do legendy, która mówi, że dwóch pogańskich synów króla Wulfhere zajrzało na polowaniu do kaplicy, w której modlił się św. Chad i zobaczyło go w jasnej aureoli. Widok ten wywarł na nich tak wielkie wrażenie, że poprosili o błogosławieństwo i nawrócili się. Król z wściekłości miał zabić swych synów i ścigać św. Chada. Kiedy jednak chciał wejść do celi świętego oślepiło go niezwykle jasne światło i poniechał zemsty.
Rufin z Akwilei W 397 Rufin wyjechał do Rzymu, gdzie opublikował swój łaciński przekład "Apologii Orygenesa" napisanej przez Pamfila oraz przekład dzieła Orygenesa "Peri archon" ("O zasadach"), z którego usunął jednak twierdzenia, o których twierdził, że były dziełem heretyków, a nie samego Orygenesa. W przedmowie do tego dzieła przedstawił Hieronima jako wielbiciela Orygenesa. Tymczasem Hieronim również przełożył na łacinę dzieło Orygenesa "Peri archon", podkreślając jego błędy doktrynalne. Spór rozgorzał na nowo, głównie na płaszczyźnie literackiej; Rufin napisał dzieło "Apologia przeciw Hieronimowi", zaś Hieronim – "Apologia przeciw Rufinowi". Dawnych przyjaciół próbował wówczas pojednać Augustyn z Hippony.
Hieronim ze Strydonu Hieronim stale pogłębiał swój dorobek literacki, podczas gdy Paula zapewniała mu utrzymanie oraz dostarczała środki na powiększanie kolekcji książek. W okresie ostatnich trzydziestu czterech lat jego działalności powstały najważniejsze dzieła: wersja Starego Testamentu przetłumaczona z oryginału, najlepsze z komentarzy Hieronima do Ksiąg Pisma Świętego, katalog pisarzy katolickich oraz dialog przeciwko pelagianom, którego doskonałość literacką dostrzegali nawet jego przeciwnicy. Do tego okresu należy również większość płomiennych polemik, które wyróżniały go spośród ortodoksyjnych Ojców Kościoła. Zaliczane są do nich w szczególności traktaty przeciwko biskupowi Janowi Jerozolimskiemu – Orygenesowi oraz przyjacielowi Hieronima z czasów młodości – Rufinowi. Na skutek pism Hieronima, skierowanych przeciwko pelagianizmowi, w 416 roku włamano się do jego klasztoru, podpalono go, a także zaatakowano przebywające w nim mniszki i zabito diakona, zmuszając Hieronima do schronienia się w pobliskiej fortecy.
Vitae Patrum "Vitae Patrum" składa się z dziesięciu ksiąg opatrzonych wstępem autora. Księga pierwsza zawiera życiorysy szesnastu postaci pod tytułem "Vitae vivorum", począwszy od Pawła z Teb i Antoniego Wielkiego, oraz jedenastu pod tytułem "Vitae mulierum". Księga druga to "Historia Monachorum", trzecia "Verba seniorum" (przysłowia Mędrców przypisywane Rufinowi z Akweu okazały się tłumaczeniami których dokonał). Księga czwarta jest kompilacją tekstów Sulpicjusza Sewera i Jana Kasjana. Księga piąta jest kolejną kolekcją tekstów zaczerpniętych z łacińskich i greckich dzieł Pelagiusza. Księgi szósta i siódma zawierają "Verba seniorum" anonimowych autorów greckich z przekładów diakona Jana, papieża Jana III i Paschazjusza Radaberta. Księga ósma zawiera tekst "Historia Lausiaca" biskupa Helenopolis w Bytynii Palladiusza z Galacji ("Heraclidis Paradifus"). Kolejna księga "De Vitis Patrum" zawiera tekst Teodoreta z Cyru. Księga dziesiąta oparta została o tekst Jana Moschosa.