mariù - Synonyms of mariù | Antonyms of mariù | Definition of mariù | Example of mariù | Word Synonyms API

Article	Example
Cesare Andrea Bixio	Bixio byl kompozytorem płodnym i niezwykle wszechstronnym. Zaznaczył najsilniej swoją obecność na gruncie piosenki sentymentalnej, typowo włoskiej, ale miał też dokonania w dziedzinie piosenki rytmicznej („La famiglia canterina” i „Cè un'orchestra sincopata”). Jego najsłynniejsze utwory zostały przetłumaczone na inne języki i były wykonywane przez licznych piosenkarzy, zarówno włoskich, jak i zagranicznych: „Tango delle capinere” (Mistinguett), „Mamma” (Connie Francis), „Parlami d'amore Mariù” (Peppino di Capri i Mal). W 1984 roku Luciano Pavarotti nagrał cztery piosenki Bixia: „Mamma”, „Vivere”, „Parlami d'amore Mariù” i „La mia canzone al vento”.
Cesare Andrea Bixio	Cesare Andrea Bixio (ur. 11 października 1896 w Neapolu, zm. 5 marca 1978 w Rzymie) – włoski kompozytor licznych znanych szlagierów, takich jak: „Tango delle capinere” (1928), „Parlami d'amore Mariù” (1932), „Violino tzigano” (1934), „Vivere” (1937) i „Mamma” (1940). Kompozytor ścieżek dźwiękowych do filmów kinowych i telewizyjnych, kompozytor muzyki teatralnej.
Gianni Morandi	W 1980 roku Gianni Morandi zdecydował się na udział w Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo z piosenką „Mariù”, napisaną przez Rona i Francesca De Gregori i zaaranżowaną przez Lucio Dallę. Nawiązał też współpracę z Mogolem, której efektem była piosenka „Canzoni stonate”. Jej nagranie oznaczało ożywienie działalności artystycznej Gianniego Morandiego, który zaczął dawać koncerty. W 1983 roku ponownie wystąpił na Festiwalu w San Remo z piosenką „La mia nemica amatissima”, a publiczność festiwalowa odkryła chłopca, zapomnianego od lat, teraz już dojrzałego mężczyznę i ponownie obdarzyła go sympatią. Zaprezentowana na Festiwalu piosenka, skomponowana wspólnie przez Gianniego Morandiego, Gianniego Bellę i Mogola uplasowała się w lutym tego samego roku na 10. miejscu włoskiej listy przebojów, a Gianni Morandi latem odbył udane tournée koncertowe po ówczesnym ZSRR.
Cesare Andrea Bixio	Narodziny filmu dźwiękowego stworzyły nowe możliwości dla Bixia, który stał się pierwszym i najbardziej wpływowym kompozytorem ścieżek dźwiękowych. W 1930 roku napisał muzykę do filmu "La canzone dell'amore" w reżyserii Gennara Righellego. Międzynarodowy sukces odniosła piosenka „Parlami d'amore Mariù”, skomponowana do tekstu Ennia Neriego, którą w filmie "Gli uomini che mascalzoni" zaśpiewał Vittorio De Sica. Piosenkę w Paryżu spopularyzowała Lys Gauty. Kolejne piosenki filmowe Bixia to: „Autunno senza amore” z filmu "Il signore desidera" (1934), „Violino tzigano”, „Se mi parlano di te”, popularna „Portarmi tante rose” z filmu "L'uomo che sorride" (1934), „Canzone sospirata” z filmu "Hanno rapito un uomo" (1938), „Manon” i „Ai vostri ordini signora” z filmu pod tym samym tytułem (1939), „Terra lontana” i „Macariolita” z filmu "Il pirata sono io" (1940), „Organetto vagabondo” z filmu "Vagamondo" (1941), „La strada nel bosco” i „Soli soli nella notte” z filmu "Fuga a due voci" (1943), wykonana przez Gina Bechiego, który zaśpiewał również „Al telefono con te” z filmu "Pronto chi parla? ". Z filmu "Abbasso la ricchezza" (1947) pochodziły piosenki „Signora fortuna” i „Quanto sei bella Roma”, które w filmie zaśpiewała w dialekcie rzymskim Anna Magnani. W 1948 roku Bixio przeszedł czasowo z kina do teatru komponując muzykę do rewii "Allegro" z udziałem Waltera Chiariego i Marisy Mareski. W 1951 roku powrócił do kina pisząc piosenki „La samba del fischietto” i „Canzone sbagliata”, zaśpiewane przez Luciana Tajolego w filmie "Stasera sciopero" oraz „L'assente” dla Nilli Pizzi w filmie "Legione straniera". Współpraca Bixia z kinem trwała do 1959 roku; był to także okres jego współpracy ze znanymi tenorami, którzy brali udział w tego rodzaju filmach jako aktorzy przyczyniając się do sukcesu pochodzących z nich piosenek. Byli to Tito Schipa, który zaśpiewał piosenki „Torna piccina” i „Vivere” z filmu "Vivere" w reżyserii Guida Brignone (1937) oraz „Io e la luna” i „Chi è più felice di me” z filmu "Chi è più felice di me!" tego samego reżysera (1938) oraz Beniamino Gigli, który zaśpiewał „Vivere”, „Desiderio” z filmu "Marionette" (1938), „Se vuoi goder la vita” i „Mamma”, obie z filmu "Mamma" (1940) oraz „Dimmi tu primavera” i „Cinefollia” z filmu "Silenzio, si gira!" (1944).