Top 10 similar words or synonyms for борьба

изд    0.915426

издательство    0.913701

статей    0.912022

материалы    0.909113

издание    0.906605

известия    0.906387

развитие    0.904954

народов    0.904900

русских    0.902859

мед    0.901548

Top 30 analogous words or synonyms for борьба

Article Example
Georg Elfengren Michaił A. Targiajnen, Ингерманландский излом: борьба ингерманландских финнов в гражданской войне на Северо-Западе России (1918-1920), 2001
Timofiej Fłorinski Otrzymał Nagrodę im. Łomonosowa Cesarskiej Akademii Nauk za pierwszą część swoich opublikowanych wykładów z językoznawstwa słowiańskiego oraz Nagrodę im. Kotlarewskiego Cesarskiej Akademii Nauk za ich drugą część. Za pracę poświęconą plemionom słowiańskim został wyróżniony złotym medalem Cesarskiego Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego. Opublikował także następujące prace: "Афонские акты и фотографические снимки с них в собраниях П.И. Севастьянова", (Petersburg 1880), "Политическая и культурная борьба на греческом Востоке в первой половине XIV века" (Kijów 1883). Jego prace wywarły znaczny wpływ na rozwój mediewistyki w państwach słowiańskich. Szczególnie ceniony jest jego dorobek w zakresie badań dziejów Słowian południowych i wpływem Bizancjum na nie.
Piotr Krasnow Podczas powstania bokserów w Chinach 1899-1901 i wojny rosyjsko-japońskiej 1904-1905 pełnił funkcję korespondenta wojennego. Pomimo tego brał czynny udział w walkach z Japończykami, za co otrzymał m.in. Order Świętego Włodzimierza 4 klasy. Swoje bojowe przeżycia opisał w książce pt. „Год войны”. W 1907 r. ukończył oficerską szkołę kawaleryjską, po czym służył w niej jako instruktor prowadzący „kursy podnoszenia kwalifikacji”, a następnie dowódca kozackiego oddziału szkolnego. W 1909 r. awansował do stopnia pułkownika. W latach 1911-1913 dowodził 1 Syberyjskim Pułkiem Kozaków, który stacjonował nad granicą chińską, a od października 1913 r. – 10 Pułkiem Kozaków Dońskich, stacjonującym w Zamościu. W międzyczasie odbył na zlecenie cara Mikołaja II liczne podróże służbowe (prawdopodobnie o charakterze wywiadowczym) do Abisynii, Mandżurii, Indii, Chin i Japonii. Na ich podstawie napisał powieści „Казаки в Африке”, „Казаки в Абиссинии”, „Борьба с Китаем”, „По Азии”.
Związek Walki o Wyzwolenie Narodów Rosji W sierpniu 1947 r. w zachodnich Niemczech w Monachium powstał Wojskowy Związek Młodzieży Narodów Rosji, bazujący na b. członkach młodzieżowej sekcji Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji. W 1949 r. organizacja przekształciła się w Związek Walki o Wyzwolenie Narodów Rosji. Jego głównymi działaczami byli Nikołaj A. Troicki, B. A. Jakowlew, G. I. Antonow. SBONR odżegnywał się od ideologii ruchu białych, uznając ją za kontrrewolucyjną. Odwoływał się natomiast do tradycji powstania kronsztadzkiego 1921 r. z hasłem "Sowiety bez bolszewików" ("Советы без большевиков"). Popierał też program Manifestu Praskiego KONR z 1944 r. Politycznie reprezentował kierunek lewicowo-demokratyczny. Miał on swoje przedstawicielstwa w różnych krajach. Organami prasowymi były pisma "Борьба" i "Голос народа". SBONR prowadził głównie działalność polityczną, ideologiczną i propagandowo-publicystyczną. W latach 1952-1953 siedziba organizacji została przeniesiona do USA. Władze amerykańskie zaczęły ją finansować, wykorzystując do walki z ZSRR.
Grigorij Biesiedowski Pod koniec września 1929 Politbiuro przyjęło decyzję o odwołaniu Biesiedowskiego do ZSRR, który w rezultacie na początku października tego roku zbiegł. Uzyskał azyl polityczny od władz francuskich. Pod koniec 1929 r. założył pismo "Bor´ba" ("Борьба") jako organ prasowy zbiegów z ZSRR, które redagował do 1932. Próbował nieskutecznie założyć ugrupowanie polityczne skupiające sowieckich uciekinierów. Pisał artykuły m.in. do emigracyjnych pism rosyjskich "Wozrożdienije" ("Возрождение") i "Poslednije nowosti" ("Последние новости"). Współpracował z tygodnikiem "Dni" ("Дни"). Występował z wykładami i odczytami o Rosji Sowieckiej. W 1931 napisał 2-tomową książkę pt. "Na putiach k Termidoru" ("На путях к Термидору"), zaś w 1938 pod pseudonimem Ivan Raguza książkę pt. "La vie de Staline". Po zajęciu Francji przez Wehrmacht, latem 1940 został internowany, ale po podaniu się za muzułmanina wyszedł na wolność. Przyłączył się do francuskiego ruchu oporu. Po zakończeniu wojny – według części źródeł – współpracował z sowieckim wywiadem. Opublikował kilka fikcyjnych pamiętników decydentów sowieckich (m.in. Maksima Litwinowa).