хеморагична - Synonyms of хеморагична | Antonyms of хеморагична | Definition of хеморагична | Example of хеморагична | Word Synonyms API

Article	Example
Овчи сипаници	Малигна варичелата се смета за тешка форма и се јавува кај малите еца и во тек на болеста леукемија. Проследена е со хеморагична дијатеза: крварења во везикулите, по кожата и внатрешните органи и завршува со смрт.
Денга	Помалку од 5% од оние со денга добиваат циркулаторен шок, синдром на шок од денга и хеморагична денга. Ако болниот претходно имал некој друг тип на денга („секундарна инфекција“), постои веројатност кај него да се јават сериозни проблеми.
Карбазохром	Карбазохромот е антихеморагик, или хемостатик, агенс кој го запира крвавењето, преку агрегација и адхезија на тромбоцитите. Се користи за профилакса и терапија на спонтани крвавења од различно потекло, оперативни или постоперативни крвавења, различни форми на хеморагична пурпура, изгореници од втор или трет степен.
Роберт Луис Стивенсон	Стивенсон патувал во Сан Франциско во доцните 1870-ти, и во една прилика го запознал сопственикот на една голема издавачка компанија, кој извршил големо влијание врз одлуката на Стивенсон да отпатува на Јужниот Пацифик. Во неколку наврати патува во Кралството Хаваи и се спријателува со Кралот Калакауа, во чие друштво поминува многу време. Животот го завршува како последица на хеморагична треска во 1894 година, на возраст од 44 години во Ваилима, на островите Самоа.
Денга	Денгата ја предизвикува вирус. Научниот систем што ги именува и класифицира вирусите вели дека вирусот на денгата е дел од фамилијата „Flaviviridae“ и родот „Flavivirus“. И други вируси припаѓаат на истата фамилија и предизвикуваат болести кај луѓето. На пример, и вирусот на жолта треска, западнонилски вирус, вирус на енцефалитис „сент луис“, вирус на енцефалитис што го предизвикува крлеж, вирус на кјасанурска шумска болест и вирусот на омска хеморагична треска припаѓаат на фамилијата„Flaviviridae“. Повеќето вакви вируси ги пренесуваат комарци или крлежи.
Денга	Во 2009 година, Светската здравствена организација (СЗО) ја класифицираше, односно ја подели, денгата на два типа: без компликации и сериозна. Претходно, во 1997 година, СЗО ја имаше поделено болеста на недиференцирана треска, треска на денга и хеморагична треска на денга. Во организацијата СЗО одлучија дека овој стар начин на поделба на денга треба да се поедностави. Беше решено и дека стариот начин на поделба ограничува: не ги вклучува сите начини на кои се појавува денгата. И покрај тоа што класификацијата на денгата беше сменета, сè уште се користи старата класификација.
Денга	Називот „коскокршечка треска“ за првпат го употребил Бенџамин Раш, физичар и еден од основачите на САД. Во 1789 година, Раш го употребил називот „коскокршечка треска“ во еден извештај за избувнувањето на денга во 1780 година во Филаделфија. Во извештајот Раш го користел, главно, формалниот назив „жолчна повторлива треска“. Терминот „треска на денга“ не се користел до 1828 година. Пред тоа, се користеле различни називи за болеста. На пример, денгата ја нарекувале и „срцекршачка треска“ и само „денгата“. За тешките случаи на денга се користеле „заразна тромбоцитопенична пурпура“, „филипинска“, „тајландска“ и „сингапурска“ хеморагична треска.
Денга	Денгата почнала многу побрзо да се шири за време на Втората светска војна, како и после неа. Се смета дека тоа е така поради тоа што војната ја изменила животната средина на најразлични начини. А и нови типови на денга се шират на нови места. За првпат луѓето почнале да заболуваат и од хеморагична треска на денга. Оваа тешка болест за првпат била пријавена на Филипините во 1953 година. До 70-те години хеморагичната треска станала сериозна причина за смртност кај децата. Болеста почнала да се појавува и во Пацификот и во С. и Ј. Америка. Хеморагичната треска на денга и синдромот на шок од денга во Централна и Јужна Америка за првпат биле пријавени во 1981 година. Дотогаш лекарите веќе забележале дека болните од тип 1 на вирусот на денга по неколку години го добиваат типот 2 од истиот вирус.
Акутен панкреатит	Во однос на патогенезата, акутниот панкреатит означува авто-дигестија на панкреасот, односно оштетување на панреасот од сопствените ензими. Трипсиногенот го оштетува жлездениот паренхим, еластинот - крвните садови, додека липазата и фосфолипазата - масното ткиво. Се смета дека клучен момент во настанувањето на панкреатитот има дигестијата на ацинусните жлезди и малите изводни канали, па како резултат на тоа липазата излегува во интерстициумот и врши разградба на масното ткиво. Ослободените масни киселини ги активираат и другите ензими со што се доведува до оштетување и на паренхимот и на крвните садови. Во однос на морфологијата има присуство на едем, некроза, крварење, тромбоза - хеморагичен панкреатит. Микроскопски покрај некротичните огништа има инфламаторен инфилтрат и тоа претежно неутрофили, а на местото на создавањето на гранулационото ткиво потоцна се доселуваат макрофаги. Некротичните огништа, доколку се помали, се ресорбираат, додека поголемите се инкапсулираат и преминуваат во псевдоцисти. Секундарна инфекција доведува до транформација на овие псевдоцисти во апцеси. Апцесите содржат хеморагична течност која ги содржи активираните ензими. Процесот може да се прошири да ги зафати и другите органи преку расејување на активираните ензими преку крвта па да настанат некрози и на другите органи, како мозокот, срцето и црниот дроб. Како најтешка компликација која може да настане е циркулаторниот шок.