ლექსებმა - Synonyms of ლექსებმა | Antonyms of ლექსებმა | Definition of ლექსებმა | Example of ლექსებმა | Word Synonyms API

Article	Example
პლინიუს უმცროსი	პირველი ლიტერატურული ცდების ჩატარება პლინიუსმა 14 წლის ასაკში დაიწყო. მან ბერძნულ ენაზე დაწერა ტრაგედია. იგი ასევე პოეზიითაც იყო გატაცებული და ლექსებს წერდა, თუმცა ჩვენამდე მისმა ლექსებმა ვერ მოაღწია.
ტომას ჰუდი	დიდი პოპულარობა მოიპოვა მისმა იუმორისტულმა ლექსებმა „ახირებანი და უცნაურობანი“ (1826-1827), რომელთაც თავისავე კარიკატურებს ურთავდა. 1843-1845 წლების ნაწარმოებებში ასახავდა ინგლისელ პროლეტართა ცხოვრებას. დიდი წარმატება ჰქონდა, განსაკუთრებით ჩარტისტებს შორის, მის ლექსს „სიმღერა პერანგზე“ (1843). 1844-1845 წლებში გამოსცემდა „ჰუდის ჟურნალს“ (Hood's Magazine); სოციალურ უსამართლობას უძღვნა ლექსები „ოხვრათა ხიდი“, „ლედის სიზმარი“, „მუშის სიმღერა“ (1844).
ხევსურეთი	ისტორიულად ხევსურები მუდამ იდგნენ საქართველოს სადარაჯოზე და მტკიცედ მებრძოლ ძალას წარმოადგენდნენ ქვეყნის მტრებთან ბრძოლაში. ისტორიამ, განსაკუთრებით ხალხურმა თქმულებებმა და ლექსებმა, შემოგვინახეს ხევსურთა გმირობის ამბები. მეფე ერეკლე II გამორჩეულად აფასებდა ხევსურთა თავდადებასა და მათ მებრძოლ ბუნებას. ხევსურეთს, როგორც ქისტეთ ჩეჩნეთისა და ლეკების მოსაზღვრეს, უაღრესად დიდი მნიშვნელობა ეძლეოდა ჩრდილოეთი საზღვრის დასაცავად. როდესაც მეფე ერეკლემ ლეკების თარეშის ასალაგმავად მორიგი ლაშქრობა წამოიწყო, თუშ-ფშავ-ხევსურნი გაათავისუფლა სამეფო ბეგარისაგან, რადგან მათ ევალებოდათ ქისტეთ-ლეკეთის საზღვრის დაცვა.
ბესიკი	ბესიკის პოეზიისათვის დამახასიეთებელია მდიდარი მეტაფორული აზროვნება, დახვეწილი ბგერწერა. მან საგრძნობლად აამაღლა პოეტური ტექნიკა, შექმნა ლექსის ახალი სახეობანი. ქართული პოეზიის არაერთი ორიგინალური მეტაფორა ბესიკის სახელს უკავშირდება ("სევდის ბაღი", "ცრემლთა ისხარნი", "შავნი შაშვნი" და ა. შ.). ბესიკის ლექსებმა მრავალი ხელნაწერი კრებულის სახით მოაღწია. ზოგ მათგანში შესულია არა მარტო ბესიკის, არამედ მის მიმბაძველთა ლექსებიც, რაც ერთობ ართულებს ავთენტიკური მასალის შერჩევას. მაინც შესაძლებელი გახდა მისი ლექსების თავმოყრა, გამოცემა (1855, 1962) და ბესიკის მდიდარი პოეტური მემკვიდრეობის მთლიანობაში წარმოდგენა.
ფუზული	წერდა აზერბაიჯანულ, სპარსულ და არაბულ ენებზე. მიიღო ღრმა და მრავალმხრივი განათლება. ცხოვრობდა ბაღდადში. ფუზულს მდიდარი მემკვიდრეობა მოიცავს 3 ლირიკულ კრებულს (ღაზალები, კასიდები), პოემებს, პროზაულ თხზულებებს. მისი მაღალმხატვრული პოეზია გამოირჩეოდა უშუალობით, ემოციურობით, ღრმა ლირიზმით. ფუზულის ლირეკა რელიგიურ, ფილოსოფიურ და საზოგადოებრივ საკითხებსაც ეხება. ამ ლექსებმა ფუზულს „აღმოსავლური პოეზიის მზის“ სახელი დაუმკვიდრა. ფუზულს ავტობიოგრაფიული პროზაული თხზულება „საჩივრის წიგნი“ XVI საუკუნის სოციალურ სატირის გამორჩეული ნიმუშია. ამ ნაწარმოებით მან აზერბაიჯანულ ლიტერატურაში საფუძველი ჩაუყარა პროზის ჟანრს. ფუზულის შემოქმედებაში უმნიშვნელოვანესია ლირიკულ-ეპიკურუ პოემა „ლეილი და მაჯნუნი“ (1536-1537), რომელიც სიუჟეტის ტრადიციულობის, სუფიურ-მისტიკური მსოფლმხედველობის მიუხედავად დღემდე დიდი ინტერესით იკითხება.