კალვინისტების - Synonyms of კალვინისტების | Antonyms of კალვინისტების | Definition of კალვინისტების | Example of კალვინისტების | Word Synonyms API

Article	Example
ევროპის რელიგიური ომები	1566 წლის, აგვისტოს დასაწყისში, ფლანდრიის ონდსკოტის ეკლესიაში შეიჭრა პროტესტანტების ბრბო. მსგავსი სიტუაცია განმეორდა ჩრდილოეთ ნიდერლადნებშიც, ეს მოვლენა „ბილდენსტორმის“ სახელით იყო ცნობილი, რაც კალვინისტების მიერ ორგანიზირებული, მასიური ხატმებრძოლეობრივი მოძრაობა იყო. ისინი თავს ესხმოდნენ ეკლესიებს და სხვა რელიგიურ ნაგებობებს და ანადგურებდნენ ნიდერლანდებში არსებულ მონუმენტებსა და სურათებს. კალვინისტების აზრით, ეს ქანდაკებები წარმოადგენენ კერპებს. ადგილობრივი მმართველები თავს არიდებდნენ მსგავს ქმედებებში მონაწილეობისგან. ხატმებრძოლეობამ ფეოდალები ორ ნაწილად დაყო, ვილჰემლ ორანელისა და სხვა დიდგვაროვნები რომლებიც მხარს უჭერდნენ ხატმებრძოლეობას.
ევროპის რელიგიური ომები	1579 წელს, კალვინისტების მიერ ოუდენარდის, კორტრიკის, ბრიუგეს და ლეპერის დაკავებამ, ასევე ჩრდილოელ კალვინისტების მიერ აგრესიულმა ქმედებებმა, რამდენიმე სამხრეთ ნიდერლანდიურმა პროვინციებმა არასის კავშირი ჩამოაყალიბეს და მათ ერთგულება ესპანეთის მეფეს გამოუცხადეს. საპასუხოდ, 1579 წლის, 23 იანვარს, ვილჰელმის მეთაურობით, ჰოლანდიის, ზელანდიის, უტრეხტის, გელდერნის და გრონინგენის პროვინციებმა უტრეხტის კავშირი ჩამოაყალიბეს. ზოგიერთი სამხრეთ ქალაქები, როგორებიც იყო ბრიუგე, გენტი, ბრიუსელი და ანტვერპენი ჩრდილოეთის კავშირში გაწევრიანდნენ. ეფეკტიური 17 პროვინცია უკვე ორად დაყოფილ, დაპირისპირებულ ქვეყნებად გადაიქცნენ.
ჰუგენოტები	ჰუგენოტები — XVI-XVII საუკუნეების ფრანგი პროტესტანტების (კალვინისტების) წევრების სახელწოდება. ერთ-ერთი თვალსაზრისით წარმოსდგება ჟენეველი მოქალაქის ჰუგოს სახელისაგან. მათ XVII საუკუნედან ზოგადად „ფრანგ პროტესტანტებს“ უწოდებდნენ. მოძრაობა წარმოიშვა 1530 წელს ჟან კალვინის ნამუშევრების მიხედვით და მათ მალევე 1560 წელს ჰუგენოტები უწოდეს. XVII საუკუნის ბოლოსთვის დაახლოებით 200 000 ჰუგენოტი იყო საფრანგეთიდან განდევნილი. ისინი ძირითადად ინგლისში, შვეიცარიაში, დანიაში, გერმანიაში ასევე დღევანდელ სამხრეთ აფრიკასა და ჩრდილოეთ ამერიკაში გადავიდნენ.
ფილიპე II (ესპანეთი)	1555 წელს დადებული აუსბურგის ზავის მიხედვით ჰოლანდია და მის შემოგარენში არსებული 17 პროვინცია . იგი კათოლიციზმისა და აბსოლუტიზმის თავგამოდებული დამცველი იყო, რასაც ჰოლანდიელები ვერაფრით ეგუებოდნენ. სამხრეთ ნიდერლანდების მდიდარ სავაჭრო ქალაქებში კალვინიზმის გავრცელების შემდეგ, ანტიკათოლიკურმა პროტესტებმა უფრო და უფრო ხშირი ხასიათი მიიღო. 1566 წელს, 400 წევრიანმა ლიგამ, რომლის წევრებს გავლენიანი ფეოდალები წარმოადგენდნენ, უკმაყოფილება გამოაცხადეს ესპანელების მართველობით და მათ მარგარეთ პარმასთან, გაგზავნეს პეტიცია რომ კალვინისტების დევნა შეჩერებულიყო.1566 წლის, აგვისტოს დასაწყისში, ფლანდრიის ონდსკოტის ეკლესიაში შეიჭრა პროტესტანტების ბრბო. მსგავსი სიტუაცია განმეორდა ჩრდილოეთ ნიდერლადნებშიც, ეს მოვლენა „ბილდენსტორმის“ სახელით იყო ცნობილი, რაც კალვინისტების მიერ ორგანიზირებული, მასიური ხატმებრძოლეობრივი მოძრაობა იყო. ისინი თავს ესხმოდნენ ეკლესიებს და სხვა რელიგიურ ნაგებობებს და ანადგურებდნენ ნიდერლანდებში არსებულ მონუმენტებსა და სურათებს. კალვინისტების აზრით, ეს ქანდაკებები წარმოადგენენ კერპებს. ადგილობრივი მმართველები თავს არიდებდნენ მსგავს ქმედებებში მონაწილეობისგან. ხატმებრძოლეობამ ფეოდალები ორ ნაწილად დაყო, ვილჰემლ ორანელისა და სხვა დიდგვაროვნები რომლებიც მხარს უჭერდნენ ხატმებრძოლეობას.1568 წლისთვის, ვილჰემლი ბრიუსელიდან ჰერცოგი ალბის გადაყენებას ცდილობდა. პროტესტანტებს სურდათ ნიდერლანდები ოთხი სხვადასხვა მიმართულებით დაეკავათ, ვილჰემლის ძმები გერმანიიდან და ფრანგი ჰუგენოტები კი სამხრეთიდან უნდა შეჭრილიყვნენ. 1568 წლის, 23 აპრილს, რურმონდის მახლობლად, გაიმართა დაილჰაიმის ბრძოლა, სადაც ესპანეთმა გაიმარჯვა, 1568 წლის 23 მაის, კი ჰეილიგერლეს ბრძოლა სადაც აჯანყებულებმა გაიმარჯვეს. 1573 წელს, ალბა ლუის რეკესენსით ჩაანაცვლეს, რომელმაც ჯარში გარკვეული რეორგანიზაცია მოახდინა. თუმცა დაქირავებულებისთვის ფულის გადახუხდელობამ, ჯარი პერიოდულმა აჯანყებებმა მოიცვა, ხოლო 1576 წელს, მათ ანტვერპენი გაძარცვეს, რასაც 8.000 მოქალაქე შეეწირა. ე.წ. „ესპანურმა რისხვამ“ ჩვიდმეტი პროვინციის ერთიანობა განამტკიცა. ვილჰელმ ორანელმა მოახერხა ნიდერლანდებში ანარქიისთვის ბოლო მოეღო და ფართო კონტროლი დაემყარებინა პრაქტიკულად მთელ ტერიტორიაზე.1579 წელს, კალვინისტების მიერ ოუდენარდის, კორტრიკის, ბრიუგეს და ლეპერის დაკავებამ, ასევე ჩრდილოელ კალვინისტების მიერ აგრესიულმა ქმედებებმა, რამდენიმე სამხრეთ ნიდერლანდიურმა პროვინციებმა არასის კავშირი ჩამოაყალიბეს და მათ ერთგულება ესპანეთის მეფეს გამოუცხადეს. საპასუხოდ, 1579 წლის, 23 იანვარს, ვილჰელმის მეთაურობით, ჰოლანდიის, ზელანდიის, უტრეხტის, გელდერნის და გრონინგენის პროვინციებმა უტრეხტის კავშირი ჩამოაყალიბეს. ზოგიერთი სამხრეთ ქალაქები, როგორებიც იყო ბრიუგე, გენტი, ბრიუსელი და ანტვერპენი ჩრდილოეთის კავშირში გაწევრიანდნენ. ეფეკტიური 17 პროვინცია უკვე ორად დაყოფილ, დაპირისპირებულ ქვეყნებად გადაიქცნენ.მომდევნო წლების განმავლობაში, ახალმა ესპანელმა გამგებელმა ალექსანდე პარმელმა დაიკავა ფლანდრიის და ბრაბანტის მნიშვნელოვანი ნაწილი. უმრავლესობა ქალაქებში ისევ აღდგა კათოლიკური რელიგია. 1585 წელს, ანტვერპენიც მის ხელში გადავიდა, რამაც ნახევარი მოსახლეობის ჩრდილოეთში მიგრაცია გამოიწვია. 1598 წელს ფილიპეს ქალიშვილი ისაბელ კლარა ეუხანია მისთხოვდა ჰოლანდიის მმართველ ალბერტ VII-ს, რითაც ფაქტიურად დაძაბულობა განიმუხტა, მაგრამ ჰოლანდიამ დამოუკიდებლობა მიიღო.
ევროპის რელიგიური ომები	ქვემო ქვეყნებს რელიგიური კონფლიკტების განსაკუთრებული ისტორია აქვს, რომელიც 1530 წლიანი კალვინისტური რეფორმაციისგან იღებს სათავეს. ეს კონფლიკტი გახდა ცნობილი როგორც ჰოლანდიის რევოლუცია ან ოთხმოცწლიანი ომი. მთელი ნიდერლანდების მემოკვიდრეობით მიღების შემდეგ, ნიდერლანდები ესპანეთის მეფის მმართველობის ქვეშ მოექცა. სამხრეთ ნიდერლანდების მდიდარ სავაჭრო ქალაქებში კალვინიზმის გავრცელების შემდეგ, ანტიკათოლიკურმა პროტესტებმა უფრო და უფრო ხშირი ხასიათი მიიღო. 1566 წელს, 400 წევრიანმა ლიგამ, რომლის წევრებს გავლენიანი ფეოდალები წარმოადგენდნენ, უკმაყოფილება გამოაცხადეს ესპანელების მართველობით და მათ მარგარეთ პარმასთან, გაგზავნეს პეტიცია რომ კალვინისტების დევნა შეჩერებულიყო.
ფრანსუა I (საფრანგეთი)	1532 წელს შეიერთა ბრეტანი. სახელმწიფო მმართველობის მთავარ ორგანოდ აქცია სამეფო საბჭო, პროვინციებში შემოიღო გენერალური ნაცვლის თანამდებობა, აკონტროლებდა გუბერნატორების საქმიანობას, შეზღუდა პარლამენტის უფლება, სამეფო დომენის შემოსავალი გააერთიანა სახელმწიფო გადასახადებთან და საგრძნობლად გაზარდა სახელმწიფო გადასახადი. 1539 წლის ედიქტით აკრძალა გაფიცვები და შეგირდების კავშირები. დადო ბოლონიის კონკორდატი. 1516, 1535 და 1540 წლებში გამოსცა ედიქტები კალვინისტების დევნის შესახებ. 1545 წელს ვალდენსები მასობრივად გაანადგურა. იტალიური ომების დროს (1449-1559 წწ.) 1515 წელს გაიმარჯვა მარინიანოს ბრძოლაში და დაიკავა მილანი. 1525 წელს იგი კარლ V-მ დაამარცხა პავიასთან და ტყვედ წაიყვანა მადრიდში. იძულებული გახდა 1526 წელს დაედო საფრანგეთისათვის დამამცირებელი მადრიდის ხელშეკრულება. საფრანგეთში დაბრუნების შემდეგ კავშირი დადო პაპ კლემენტ VII-სთან, ვენეციასა და მილანის ჰერცოგთან (კონიაკის ლიგა).
ანრი II (საფრანგეთი)	1551 წელს ანრიმ ომი გამოუცხადა საღვთო რომის იმპერატორსა და ესპანეთის მეფე, კარლოს V-ს, ამ ფაქტით დაიწყო მერვე იტალიური ომი, რომელიც ზოგისათვის ცნობილია როგორც ჰაბსბურგ-ვალუების ბრძოლა ევროპაში ჰეგემონობისათვის. მიუხედავად იმისა, რომ ანრი საფრანგეთში პროტესტანტებს სასტიკად უსწორდებოდათ, ამას ხელი არ შეუშლია იმისათვის, რომ იგი 1552 წელს გერმანელი კალვინისტების მოკავშირე გამხდარიყო და ისინი კარლოსის წინააღმდეგ გამოეყენებინა. ამას გარდა ანრიმ განაახლა ფრანკო-ოსმალური ალიანსი და დადო ხელშეკრულება რომლითაც ოსმალეთს სამხრეთ საფრანგეთი უნდა დაეცვა. 1554 წელს ანრი შეიჭრა ლოთარინგიაში. ლოთარინგიაში ლაშქრობა წარმატებული აღმოჩნდა და დაიპყრო მისი 3 საეპისკოპო : ვერდენი, მეცი და ტულსა. 1553 წელს საფრანგეთის ჯარები დამართხდა ტოსკანაში გამართულ მარინიანოს ბრძოლაში.
პროტესტანტული უნია	პროტესტანტული უნია () — გერმანიის პროტესტანტული სამთავროებისა და საიმპერიო ქალაქების კავშირი. შეიქმნა 1608 წლის 14 მაისს აუჰაუზენში კათოლიკეთა ხელყოფისაგან თავის დასაცავად. პროტესტანტულ უნიაში გაერთიანდნენ: ანჰალტი, პფალცის საკურფიურსტო, ვიურტემბერგი, ბადენი, კულმბახი, ანსბახი, ნოიბურგ-პფალცი, 1609 წლიდან – ქალაქები სტრასბურგი და ულმი, 1610 წლიდან – ბრანდებურგის საკურფიურსტო და ჰესენი. პროტესტანტული უნიის შექმნას უსწრებდა ლუთერანებისა და კალვინისტების ორი დამოუკიდებელი კავშირი (1605 წ.). პროტესტანტული უნიას საერთო ხაზინა ჰქონდა და ჰყავდა ჯარი. მას მეთაურობდა დირექტორი – პფალცის კურფიურსტი ფრიდრიხ IV, ხოლო 1615 წლიდან – მისი ძე ფრიდრიხ V. პროტესტანტულ უნიას ემხრობოდნენ საფრანგეთი, შეერთებული პროვინციების რესპუბლიკა (ჰოლანდია) და ინგლისი. პროტესტანტული უნიის საპირისპიროდ შეიქმნა კათოლიკური ლიგა (1609 წ.). პროტესტანტული უნია დაიშალა შინაგანი წინააღმდეგობისა და ჰაბსბურგულ-კათოლიკური ბლოკის გამარჯვების შედეგად 1621 წელს.