Top 10 similar words or synonyms for ბირკებეინერები

ერტ    0.659970

ერტი    0.653574

ზღუდედ    0.650739

ერთს    0.646864

ჭანჭიკი    0.646060

ქეთნისი    0.642661

ერთთან    0.638322

უჯრაზე    0.636598

წყვილდება    0.630569

ერთში    0.630421

Top 30 analogous words or synonyms for ბირკებეინერები

Article Example
ნორვეგიის ისტორია დაიწყო ბრძოლა ორ პარტიას შორის, რომელთაგან ერთს ბირკებეინერები, მეორეს კი ბაგლერამები ერქვა. ბირკებეინერები სასულიერო პირებისთვის უფლებების გაფართოების წინააღმდეგნი იყვნენ, ბაგლერამები კი უფრო კლერიკალურ პოზიციას იკავებდნენ. ეს ბრძოლა საუკუნეზე მეტ ხანს გაგრძელდა და არაერთი გადატრიალების მიზეზიც გახდა. ბირკებეინერები უკვე დაღუპვის პირას იყვნენ მისულნი, როდესაც სათავეში ეროვნებით ისლანდიელი მღვდელი სვერი ჩაუდგათ, რომელიც თავს მეფე სიგურდ მუნდსის შვილად ასაღებდა. 1184 წელს მაგნუსი მოკლეს, სვერი კი მეფედ აკურთხეს. ნორვეგიის ისტორიაში მისი მეფობა ახალ ეპოქად მოიაზრება. მან ორივე მიმართულებას ჩასცა მახვილი - რელიგიურსაც და არისტოკრატიულსაც და დემოკრატიული საფუძვლებისთვის მოამზადა ნიადაგი. მან თავადური სიძლიერე საგრძნობლად შეარყია, თავკერძა არისტოკრატების ადგილებზე თავისი კაცები დანიშნა. ტიტულები შენარჩუნდა, მაგრამ ნომინალურ დონეზე. სამღვდელოება აუჯანყდა მას, პაპმა ინოკენტი III-მ მეფე ეკლესიიდანაც კი განკვეთა, ეპისკოპოსებმა ნორვეგია დატოვეს, თუმცა, სვერის დამარცხება ვერაფრით შესძლეს. თუკი მან ცენტრალიზაციის საქმე ბოლომდე ვერ მიიყვანა, მხოლოდ იმიტომ, რომ არამხოლოდ შინა, არამედ გარე მტერსაც გამუდმებით ებრძოდა. ბრძოლამ მისი სიკვდილის შემდგომაც გასტანა (1202), როგორც მისი ვაჟის ჰოკონის, ასევე ურთიერთმეფობის დროსაც, როცა ბირკებეინერები ერთ მეფეს ნიშნავდნენ, სამღვდელოება კი მეორეს, სანამ სვერის გარე შვილიშვილი ჰოკონი ორივე პარტიის მიერ არ იქნა აღიარებული მეფედ ბერგენში საერობო ყრილობაზე. ნორვეგიისთვის მშვიდობიანი განვითარების ჟამი დადგა. ჰოკონმა ოქროს კალმის სიგელი არ სცნო, მაგრამ გლეხობასა და სამღვდელოებას შორის შემრიგებლის როლი იკისრა. სამღვდელოებას იურიდიულ საქმიანობაში სამოქალაქო სასამართლოსგან სრული თავისუფლება ჰქონდა მინიჭებული. საეკლესიო მამულები სამხედრო მორჩილებისგან გათავისუფლდა. ამის სამადლობლოდ, სამღვდელოება ჰოკონს ისლანდიისა და გრენლანდიის სრულად დაპყრობაში დაეხმარა. მისი ვაჟი მაგნუს VI ტახტზე 1263 წელს ავიდა, ოღონდ არა თინგის ნებართვით, არამედ მამამისის არჩევით, რომელმაც ეს ქმედება ახალი კანონის გატარების შედეგად მოახერხა.
ნორვეგია დაიწყო ბრძოლა ორ პარტიას შორის, რომელთაგან ერთს ბირკებეინერები, მეორეს კი ბაგლერამები ერქვა. ბირკებეინერები სასულიერო პირებისთვის უფლებების გაფართოების წინააღმდეგნი იყვნენ, ბაგლერამები კი უფრო კლერიკალურ პოზიციას იკავებდნენ. ეს ბრძოლა საუკუნეზე მეტ ხანს გაგრძელდა და არაერთი გადატრიალების მიზეზიც გახდა. ბირკებეინერები უკვე დაღუპვის პირას იყვნენ მისულნი, როდესაც სათავეში ეროვნებით ისლანდიელი მღვდელი სვერი ჩაუდგათ, რომელიც თავს მეფე სიგურდ მუნდსის შვილად ასაღებდა. 1184 წელს მაგნუსი მოკლეს, სვერი კი მეფედ აკურთხეს. ნორვეგიის ისტორიაში მისი მეფობა ახალ ეპოქად მოიაზრება; მან ორივე მიმართულებას ჩასცა მახვილი — რელიგიურსაც და არისტოკრატიულსაც და დემოკრატიული საფუძვლებისთვის მოამზადა ნიადაგი. მან თავადური სიძლიერე საგრძნობლად შეარყია, თავკერძა არისტოკრატების ადგილებზე თავისი კაცები დანიშნა. ტიტულები შენარჩუნდა, მაგრამ ნომინალურ დონეზე. სამღვდელოება აუჯანყდა მას, პაპმა ინოკენტი III-მ მეფე ეკლესიიდანაც კი განკვეთა, ეპისკოპოსებმა ნორვეგია დატოვეს, თუმცა, სვერის მოდრეკვა ვერაფრით შესძლეს. თუკი მან ცენტრალიზაციის საქმე ბოლომდე ვერ მიიყვანა, მხოლოდ იმიტომ, რომ არამხოლოდ შინა, გარე მტერსაც გამუდმებით ებრძოდა. ბრძოლამ მისი სიკვდილის შემდგომაც გასტანა (1202), როგორც მისი ვაჟის ჰოკონის, ასევე ორმეფობის დროსაც, როცა ბირკებეინერები ერთ მეფეს ნიშნავდნენ, სამღვდელოება კი მეორეს, სანამ სვერის გარე შვილიშვილი ჰოკონი ორივე პარტიის მიერ არ იქნა აღიარებული მეფედ ბერგენში საერობო ყრილობაზე. ნორვეგიისთვის მშვიდობიანი განვითარების ჟამმა ჩამოჰკრა. ჰოკონმა ოქროს კალმის სიგელი არ სცნო, მაგრამ გლეხობასა და სამღვდელოებას შორის შემრიგებლის როლი იკისრა. სამღვდელოებას იურიდიულ საქმიანობაში სამოქალაქო სასამართლოსგან სრული თავისუფლება ჰქონდა მინიჭებული. საეკლესიო მამულები სამხედრო მორჩილებისგან გათავისუფლდა. ამის სამადლობლოდ, სამღვდელოება ჰოკონს ისლანდიისა და გრენლანდიის სრულად დაპყრობაში დაეხმარა. მისი ვაჟი მაგნუს VI ტახტზე 1263 წელს ავიდა, ოღონდ არა თინგის ნებართვით, არამედ მამამისის არჩევით, რომელმაც ეს ქმედება ახალი კანონის გატარების შედეგად მოახერხა. მაგნუსი სახელმწიფოს შიგნით და მეზობელ სამეფოებთან მშვიდობას ინარჩუნებდა, ამიტომაც, მას (Laegebaetr) კანონების გამაუმჯობესებელი ეწოდა. მან ერთიანი კანონები შემოიღო მთელი სამეფოსთვის, რასაც ქვეყნის ძველი კანონმდებლობა გულათინგი, ფროსტათინგი და მსგავსნი მათნი დაუდო საფუძვლად. სასჯელები შემსუბუქდა, დაწესდა დაზუსტებული კანონები ტახტის გადაცემასთან დაკავშირებით, რაც მეფობის არა არჩევითობას, არამედ მემკვიდრეობითობას ითვალისწინებდა. მეფის მსახურთა საერთო პრესტიჟი და მეფის ხელისუფლების ძალმოსილება უფრო ამაღლდა. მეფე ჰოკონმა (1319) ლენდერმერთა წოდება ისე გააუქმა, რომ მცირე წინააღდეგობასაც არ გადასწყდომია. გაუქმდა მსხილი მიწათმფლობელობა. ნორვეგია გლეხების — წვრილი მემამულეების ქვეყნად დარჩა. ჰოკონი მამრობითი სქესის მემკვიდრის გარეშე გარდაიცვალა. დედის მხრიდან მისი ნათესავი შვედი უფლისწული მაგნუს ერიქსონი იყო, რომელიც ნორვეგიელებმა მეფედ შერაცხეს: ნორვეგიის ტახტი შვედეთის ხაზზე გადავიდა, თუმცა, ორივე ქვეყანამ საკუთარი კანონმდებლობა და საბჭოები შეინარჩუნა. ნორვეგიაში ოთხი საბჭო ორეთინგი (Orething) და ერთი საერთო საბჭო იყო, რომელიც მეტწილად ბერგენში იკრიბებოდა. უფრო მსხილ ქალაქებს საკუთარი თვითმმართველობა გააჩნდათ.