Top 10 similar words or synonyms for ადებდა

საჭმელზე    0.869421

dddddd    0.867524

დაუფარავ    0.865382

ირენეს    0.861746

alveolar    0.861029

გაათავისუფლებს    0.860187

რემერი    0.860173

კალენები    0.860087

კეფი    0.857608

transfermark    0.857399

Top 30 analogous words or synonyms for ადებდა

Article Example
Black Sabbath (ალბომი) ტონი აიომი იხსენებს: „"ჩვენ გვეგონა, რომ ორ დღეში ჩავწერთ, ხოლო ერთ დღეს ხმის მიქსს დავუთმობთ. ამიტომაც ყველაფერს ცოცხლად ვუკრავდით. ოზი ცოცხლად ადებდა საკუთარ ვოკალს, უბრალოდ ცალკე კაბინაში იჯდა. მეორედ არც ერთი კომპოზიცია არ ჩაგვიწერია"“.
დალმაცია 1420—1797 დალმაცია (დუბროვნიკის გამოკლებით) ვენეციის მფლობელობაშია, რომელიც დალმაციელ ვაჭრებს სახიფათო კონკურენტებად მიიჩნევდა და ცდილობდა სრულად ან ნაწილობრივ მაინც მოესპო დალმაციური ქალაქების გარევაჭრობა და ეკონომიკურად თავისზე გაეხადა დამოკიდებული. ვენეცია ზღვისპირა ქალაქების არამარტო პოლიტიკურ ცხოვრებაში ერეოდა და საკუთარი სურვილით უნიშნავდა მმართველებს, არამედ, ყველანაირად ცდილობდა შეეზღუდა საზღვაო მიმოსვლისა და ვაჭრობის შესაძლებლობები სლავებისთვის, რათა საკუთარი სავაჭრო მონოპოლია დაეწესებინა ადრიატიკაზე. ვენეციის ხელისუფლება თვითონ აწესებდა ბეგარას დალმაციიდან გასატან და შესატან საქონელზე და საკუთარი ინტერესების გათვალისწინებით ადებდა ყველაფერს ფასს. საქონელბრუნვა მკაცრად იყო რეგლამენტირებული. გარდა ამისა, ზღვისპირა ქალაქებისთვის იმ ქვეყნებთან ვაჭრობა იყო აკრძალული, რომლებიც ვენეციასთან საომარ მდგომარეობაში იმყოფებოდნენ.
ჰერაკლე გმირს გაუჭირდა: ჰიდრის საშველად ჰერას გამოგზავნილი ერთი უზარმაზარი ჭაობის კიბორჩხალა გამოვიდა, ჰერაკლეს ფეხში ჩაებღაუჭა. გმირმა კომბალი აიღო და კიბორჩხალა იქვე მოკლა, მერე კი იოლაოსს უხმო დასახმარებლად. ძმისწულს უკვე გაემზადებინა დიდი ჩირაღდანი, იქვე გადაშლილი ტყიდან ხეები გამოჰქონდა, ცეცხლს უკიდებდა, ალმოდებულ ხეებს მაშხალებივით ადებდა ჰიდრის სისხლიან კისერს, და ახალი თავების ამოსვლას აფერხებდა. ჰერაკლემ ჰიდრას ისევ წააჭრა ახლად წამოზრდილი თავები, ბოლოს კი უკვდავი თავის მოსჭრა, იქვე გზაზე დამრახა და ზედ დიდი ლოდი დაადო. ჰიდრის ტანი კი შუაზე გაჭრა, მის სისხლში თავისი ისრები ამოავლო და შემდეგ რასაც ამ ისრებს სტყორცნიდა, განუკურნებელ ჭრილობებს აყენებდა, რადგან ჰიდრას სისხლი შხამიანი იყო.
იულიუს კეისარი პრეტორის ამ პირველ, საახალწლო მარცხს მეორე უსიამოვნო ამბავით მოჰყვა. სახალხო ტრიბუნმა ცეცილიუს მეტელუსმა სახალხო კრებას წარუდგინა კანონპროექტრი, რომლის ძალით აღმოსავლეთიდან იტალიაში უნდა დაებრუნებინათ პომპეუსი, ჯარით და სიკვდილით დაესაჯათ ციცერონი და ყველა მისი თანამდგომელი ოპტიმარი, რომელთაც წილი ედოთ კატილინარების გაუსამართლებელ ამოწყვეტაში. ამ კანონპროექტს მეორე სახალხო ტრიბუნი, კატონი, ვეტოს ადებდა. მაგრამ საქმე გაართულა კეისარმა, რომელმაც, ვითარცა პრეტორმა, მხარი დაუჭირა მეტელუსს. მაშინ სენატმა მიმართა უკიდურეს ზომას: საგანგებო სხდომაზე მიღებული დადგენილებით მაგისტრატურები ჩამოართვა ორივეს - ცეცილიუს მეტელუსს სახალხო ტრიბუნობა და იულიუს კეისარს პრეტორობა. ასეთი დადგენილება კი იმას ნიშნავდა, რომ სენატი, „ტვინი რესპუბლიკისა“, თვითონვე ურყებდა ტვინს „თავისი“ რესპუბლიკის საუკუნეებით დადგენილ და „დატკეპნილ“ კანონმდებლობას. აკი თანამდებობიდან მაგისტრატის გადაგდება არ შეიძლებაო, უკანონოაო! აკი ამისთვის მოინელეს ტიბერიუს გრაკხუსი! და კიდევ სხვები...
იოდასაფი როცა ძის გაქრისტიანება შეიტყო, აბენესი რისხვამ და მწუხარებამ შეიპყრო. მაშინ ერთ-ერთმა დიდებულმა მას აუწყა ჯადოსნის, ნაქორის შესახებ, რომელიც გარეგნულად ძლიერ ჰგავდა ბარლაამს და ურჩია, ის გამოეყენებინათ მეფის ძის წარმართობისკენ მისაბრუნებლად. მეფის მხედრებმა უდაბნოში ბარლაამის თანამოსაგრეები მოიძიეს, დახოცეს, ნაკუწ-ნაკუწ აჩეხეს და მათი ნაწილები გზაზე მიმოაბნიეს. ბარლაამის ნაცვლად, რომელსაც, ღვთის ნებით, ვერ მიაკვლიეს, მათ ქალაქში ნაქორი ჩაიყვანეს. ამის შემდეგ, აბენესის ბრძანებით, ქრისტიანები და წარმართები ერთმანეთს დაუპირისპირეს. კამათში ქრისტიანების მხრიდან იოასაფის გარდა, ბარლაამად საგონებელ ნაქორს უნდა მიეღო მონაწილეობა და თავი დამარცხებულად ეცნო. ღვთის განგებით, ქრისტიანულ სწავლებას გაცნობილმა ჯადოქარმა არა მარტო დაამარცხა წარმართები, არამედ წრფელი გულით ირწმუნა ქრისტე, შეინანა, მოინათლა და უდაბნოში გავიდა სამოღვაწეოდ. ამის შემდეგ მეფემ მოუწოდა უმშვენიერეს ქალწულებს და იოასაფის ცოლობას დაჰპირდა მას, ვინც მის ცთუნებას შესძლებდა. ასულები „წინა უროკვიდეს და სტვირითა და ჩანგებითა ქებასა შეასხმიდეს“ მეფის ძეს. წმინდანი ვნებების დასაცხრობლად სანთლის ალზე ადებდა ხელს და ტკივილისაგან შეწუხებული, ბრძნულად ამხელდა საკუთარ თავს: „ჰოი, იოდასაფ საწყალო, უკუეთუ ვერ დაუდგამ აწ ცეცხლსა შენსავე აღნთებულსა და კვალად დაშრეტადსა და მას საუკუნეთა ვითარ დაუდგნე ცეცხლსა დაუშრეტელსა და ვითარ მოითმენ ბნელსა მას გარესკნელსა? აწ დასცხერ ბოროტისაგან და ცოდვისა“.