pasean - Synonyms of pasean | Antonyms of pasean | Definition of pasean | Example of pasean | Word Synonyms API

Article	Example
A Pobra do Caramiñal	Celébrase no mes de xullo na parroquia do Deán, cunha procesión marítima na que se pasean pola ría a imaxe da Virxe do Carme e o Apóstolo en barcos especialmente engalanados para a ocasión.
Cebú (boi)	A grande utilidade deste animal desde hai tanto tempo acabou por convertelo na tradición brahmánica nunha reencarnación da fertilidade da terra. Darlle a morte, ou o simple feito de molestalo por nada, é considerado un sacrilexio. Como consecuencia disto, a India é actualmente o país coa maior cabana bovina do mundo, e os cebús pasean con total tranquilidade incluso por rúas atestadas de tráfico.
O Cairo	A súa entrada en tren na "Ramses Station" ten pouco de faraónica, pero saír á rúa si que ofrece bastante de aventura, sorteando claxons, taxis e carros de tiro coma un toureiro para salvar a vida. O tránsito é dun millón de vehículos a motor cunha media de quince anos de idade, e aínda pasean por ela cinco mil burros.
Cara a Times Square	O narrador-protagonista diríxese a unha segunda persoa, destinataria do escrito, presentando os sucesos dunha noite en que se atopa un estraño personaxe, a quen nomea como "o Belga". Ambos inician un deambular nocturno polas rúas de Nova York, no que recorren espazos fantasmagóricos, que xunto co solipsismo d"o Belga" acaban desesperando ó narrador quen, mentres pasean polo peirao, tira ó mar ó seu acompañante.
Aristóteles	Neste mesmo ano, de volta a Atenas, Aristóteles fundou o Liceo, e os seus alumnos coñecéronse como "peripatéticos" (os que pasean), nome ese que proviña do hábito de Aristóteles ensinar ao aire libre, moitas veces baixo as árbores que cercaban o Liceo. Ao contrario que a Academia de Platón, o Liceo privilexiaba as ciencias naturais. O propio Alexandre enviaba para seu antigo mestre exemplares da fauna e flora das rexións conquistadas.
Os luns ó sol	O escenario desta película é unha cidade costeira do norte, inubicada, que podería ser Vigo, Ferrol, Xixón, Bilbao ou tantas outras. Os protagonistas son un grupo de amigos ós que a reconversión industrial deixou no paro. Pasan os días entre a inactividade e a despesperación, matando o tempo nun bar onde se reúnen, tentando espantar a pantasma do desemprego. Pasean polas rúas sen rumbo fixo e pola falta da rutina laboral chegan a perder a autoestima e mesmo a esquecer en que día de semana viven.
Comarca de Santiago	Entre as numerosas festas que teñen lugar na comarca, hai que resaltar de xeito especial a celebración de Santiago Apóstolo, que ten como acto principal a queima da “fachada” do Obradoiro feita de fogos artificiais o 24 de xullo, e ao día seguinte a ofrenda ao Apóstolo. De grande tradición e moi popular é a celebración do Entroido no concello de Teo, onde ao igual que en todo o val do Ulla ten lugar o peculiar ”Entroido dos Xenerais”, que consiste nunha tropa montada a cabalo e presidida por xenerais, que pasean por aldeas e vilas facendo paradas ante as vivendas dos veciños, os que lles corresponden con donativos para a festa.
Trece badaladas	Comendo e falando do guión nun restaurante, Celia comeza a asustarse tras escoitar varias chamadas polo teléfono móbil de Xacobe, apagado por ela mesma, chamadas que o mesmo Xacobe non se atreve a coller. Xa fóra do restaurante, pasean polas rúas da cidade e acaban por entrar na catedral. De novo prodúcense situacións misteriosas: un mendigo que está a pedir na porta queda aterrorizado ao paso de Xacobe; Xacobe fai o aceno de tocar a pía da auga bendita e logo para anoxado; dentro da catedral, diante do Pórtico da Gloria, repara en certas figuras e escapa conmocionado, chorando, seguido de Celia. Esta, vendo o estado de ánimo de Xacobe, invítao a que vaia ao seu apartamento. Todos estes feitos son observados na distancia por Ramírez, que cada vez está máis preocupado e ve sinais máis escuras no comportamento de Xacobe.
Conxunción (gramática)	As conxuncións copulativas serven para reunir nunha soa unidade funcional dous ou máis elementos homoxéneos e indican a súa adición. Son: "e", "e", "nin", "que". E é a conxunción máis usada na lingua coloquial: "Xurxo e Daniel pasean"; repítese frecuentemente na linguaxe infantil, como expresión sucesiva de enunciados: "O can é o meu amigo e quérolle moito e xoga comigo". Este uso pleonástico mantense na lingua popular das narracións, e como recurso expresivo intensificador. A conxunción "nin" equivale a "e non" e sinala a adición de dous termos, pero implica que sexan negativos: "Non fixo os traballos nin estudou". A fin de marcar a expresividade, anteponse ás veces a tódolos termos unidos: "Nin teño traballo nin diñeiro". A conxunción copulativa "que" é de uso arcaizante, aínda que tamén figura en locucións con valor intensificador: "E ti chora que chora". "O mesmo dá que dá o mesmo".
Santorini	Atopáronse escaleiras intactas en moitas casas e xarras para a almacenaxe (pithoi), muíños de man e cerámica. Os restos arqueolóxicos máis importantes atopados en Akrotiri son os frescos, que teñen mantidas as súas cores orixinais moi ben, conservadas baixo moitos metros de cinza volcánica. Estes frescos carecen do contido mitolóxico tan repetido na decoración grega e cristiá. Un mostra homes recollendo azafrán, que lle ofrecen estigmas desta planta a unha dama, talvez unha divindade. Noutra casa apareceu dous antílopes pintados cunha liña confiada, decorativa e caligráfica; outro fresco famoso é o dun pescador con dous fíos con peixes, e outro é unha frotiña de embarcacións de recreo acompañadas por touliñas, nas que unhas damas pasean baixo antucas.