Top 10 similar words or synonyms for apolonia

apolónia    0.818915

colomba    0.804284

bàrbara    0.801604

brígida    0.792045

perpètua    0.791266

eugènia    0.789137

fé    0.780489

irena    0.778714

águeda    0.777204

rufina    0.774734

Top 30 analogous words or synonyms for apolonia

Article Example
Apolonia del Santísimo Sacramento Cando comezou a guerra en 1936, Apolonia adicouse a buscar refuxio para as relixiosas da súa congregación, co fin de salvarlles a vida, especialmente ás novizas e ás enfermas. Ela mesma escondeuse en casas de diversas amigas. En setembro dese mesmo ano foi detida e encarcerada na checa de San Elías (Barcelona). A tarde do 8 de setembro a relixiosa, segundo algunhas testemuñas que estiveron con ela detidos na checa, foi serrada e descortizada e os seus restos foron botados como cebo para os porcos. Ao parecer ese era o destino de moitos dos detidos da checa de San Elías.
Dióxenes de Apolonia Dióxenes de Apolonia ou Dióxenes Apoloniates (en grego Διογένης Απολλωνιάτης), (c. 460) AEC, foi un filósofo grego orixinario de Apolonia, Creta.
Dióxenes de Apolonia En "As nubes" de Aristófanes, os puntos de vista de Dióxenes transfírense a Sócrates. Como Anaxímenes, Dióxenes cría que o ar ("pneuma") era a fonte de todo que existe, e que o resto de substancias derivan da súa condensación e rarefacción. Simplicio, na súa "Physica", 25, 1, citando a Teofrasto, resumía a súa filosofía dicindo que "escribiu a maioria da súa obra recolléndoa en parte de Anaxágoras e en parte de Leucipo. Tamén el di que toda a natureza é ar, infinito e eterno, da cal por condensación, rarefacción ou mutación de calidade se producen o resto das cousas". O seu avance máis importante sobre as doutrinas de Anaxímenes é que declarou que o ar, a forza primeira, posuía intelixencia; o ar, como orixe de todas as cousas é necesariamente eterno, unha substancia imperecedoira, pero como alma está necesariamente dotado de consciencia.
Dióxenes de Apolonia Segundo Aristóteles, Dióxenes escribiu unha "precisa anatomía das veas" e outro escritor médico sinala que obtivo as súas opinións sobre o diagnóstico de enfermidades mediante a inspección da lingua e a cor do paciente. É posíbel, polo tanto, que Dióxenes fose un médico profesional que escribiu un tratado técnico sobre medicamento ao mesmo tempo que unha exposición xeral da súa teoría cósmica.
Dióxenes de Apolonia Pertencía á antiga escola xónica, cuxas doutrinas modificou coas teorías do seu contemporáneo Anaxágoras, aínda que evitou o seu dualismo. O seu traballo máis importante foi "Sobre a natureza", do que se conservan fragmentos considerábeis. É posíbel (segundo Simplicio) que escribise tamén "Contra os sofistas", "Meteoroloxía" e "Sobre a natureza do home". Con todo, outros, como Diels, consideran que se trataba dun só libro que abarcaba diferentes temáticas.
Apolonia del Santísimo Sacramento Apolonia Lizárraga naceu na poboación de Lezáun, que por entón pertencía ao municipio de Val de Yerri, en Navarra. Ingresou no noviciado das Carmelitas da Caridade de Vedruna en Vitoria, o 16 de xullo de 1886 e emitiu os seus primeiros votos o 17 de xullo de 1888, desde entón coñecéuselle co nome o de Apolonia del Santísimo Sacramento.
Dióxenes de Apolonia A maior parte das teorías de Dióxenes estaban tomadas, segundo Teofrasto, de Anaxágoras, Leucipo e Anaxímenes, aínda que é posíbel que entre as súas influencias tamén se conte Heráclito. A pesar do seu eclecticismo, Dióxenes elaborou unha teoría unitaria do mundo máis coherente, sinxela e explícita que as dos seus predecesores.
Dióxenes de Apolonia Aínda que era de liñaxe dórica, escribiu no dialecto xónico, como todos os "physiologi" (filósofos físicos). Parece que non hai dúbidas de que viviu algún tempo en Atenas, onde se di que pasou a ser tan impopular (seguramente debido ao seu suposto ateísmo) que a súa vida perigou.
Dióxenes de Apolonia O seu pensamento podería resumirse nestes catro puntos:
Dióxenes de Apolonia Algúns comentaristas teñen considerado a Dióxenes un ateo, pero existen opinións diversas: Cicerón, no "De natura deorum", di: "O ar que Dióxenes considera deus, que sensibilidade pode ter ou que natureza divina?" e Agostiño, no "De Civitate Dei", VIII, 2, escribe: "tamén Dióxenes, outro discípulo" (xunto a Anaxágoras) "de Anaxímenes, dixo certamente que o ar é materia das cousas da cal todas as cousas derivan, mais dotouna de natureza divina, porque sen ela non se podía derivar nada".