tamarix - Synonyms of tamarix | Antonyms of tamarix | Definition of tamarix | Example of tamarix | Word Synonyms API

Article	Example
Tamariko	Tamariko ("Tamarix") estas genro de arbedoj kun longaj, maldikaj branĉoj, malgrandaj, skvamecaj folioj, malgrandaj, 4-5-nombraj, hipoginaj, rozkoloraj floroj en densaj panikloj aŭ malgrandaj grapoloj. Kelkaj specioj estas ĝardenaj ornamplantoj.
Punta Umbría	En la sablaj ekosistemoj de la humidejoj kreskas la tamariko ("Tamarix canariensis"), la sabla junipero ("Juniperus phoenicea"), kverkoj ("Quercus coccifera"), la lentisko ("Pistacia lentiscus"), la cisto ("Cistus salviifolius"), aliaj cistaĵoj ("Halimium halimifolium"), kaj la Oficina rosmareno ("Rosmarinus officinalis"). Ĉe malaltaj marmarĉoj aperas la specioj "Spartina maritima" kaj "Salicornia ramosissima". Ĉe la altaj marĉoj la "Arthrocnemum macrostachyum" kaj la singulara "Spartina densiflora". Ĉe la rojoj kaj lagunetoj de la periferio disvolviĝas humideja vegetaĵaro kiaj junkoj ("Juncus acutus" kaj "Juncus maritimus"), tifaoj ("Thypha dominguensis") kaj tamarikoj ("Tamarix canariensis") ĉefe.
Nord-saharaj stepo kaj duonarbaroj	En la interdunaj depresioj vegetas arbustoj de "Retama raetam", lotusozizifo, "Genista saharae", "Calligonum comosum" kaj kelkaj arbospecioj ("Acacia raddiana", "Acacia seyal", "Pistacia atlantica", "Tamarix aphylla", "Calligonum azel", "Calligonum arich"). En la depresioj de la uedoj ekzistas endemiismojn kiel "Panicum turgidum", "Pithuranthos" sp., "Neurada procumbens", "Anastatica hyrochuntina", aŭ "Astragalus gombo".
Karua najtingalo	Tiu specio preferas nudan grundon inter vegetaĵaro 1 m alta en malalta arbustaro (ĉefe de dornaj arbustoj kiaj akacioj "Acacia karroo" aŭ tamariko "Tamarix usneoides") de la regionoj de Karuo kaj Namakvalando en Sudafriko, en sekaj bordoj de arbaroj kaj eventuale ankaŭ inter alta vegetaĵaro ĉe bazo de farmaj akvorezervujaj muroj kaj pli malofte manĝas ĉe strandoj.
Iberaj sklerofilaj kaj kvazaŭdeciduaj arbaroj	La ekoregiono estas nature arbarkovrata kun anzino kaj de korkokverko kiuj konstituas arbaretojn kune kun endemiaj specioj el la genroj cisto, lavendo, genisto, timiano, eriko, k.t.p.. Tiuj arbetoj estas disigitaj per herbejoj aŭ per duonnaturaj erikejoj kun dissemitaj arbetoj kiel la olivastro kaj la karobarbo, same kiel arbustoj. La halepa pino, kirmesa kverko, incensa junipero, fenica junipero konstituas miksajn arbarojn en la kalkoŝtonaj terenoj de la Ebrovalo. En ĉeriveraj areoj, arbedoj bone adaptitaj al longaj periodoj de trosekeco kiel la endemia "Securineia tinctorea" en la valoj de Gvadiano kaj de Taĵo, aŭ "Tamarix canariensis", "Tamarix africana", la blanka saliko, la nigra alno, la blanka poplo, la nigra poplo, la ordinara frakseno, la glata ulmo.
Tablas de Daimiel	Unu el la plej karakteraj plantejoj de la Nacia Parko estas la herbejoj de Ĥarofitoj, enhavantaj diversajn speciojn de la genro Chara ("Chara hispida", "Chara major" kaj "Chara canescens") konataj surloke kiel ovas (ovoj), kaj kiuj povas formi tapison preskaŭ konstanta en la inunditaj ebenaĵoj. Sporade, en la bordoj de iu el ties insuletoj, kreskiĝas la taraje aŭ Tamariko "Tamarix gallica"), ununura arbospecio de la nacia parko.
Nordorient-hispanaj kaj sud-francaj mediteraneaj arbaroj	Sezone inunditaj riverejoj (konataj en Hispanujo kiel "ramblas"), estas karakterizataj de arbedaj kaj arbaj specioj ("Tamarix" spp., "Salix" spp., "Nerium oleander", "Vitex agnus-castus", "Populus alba", "P. nigra", "Fraxinus angustifolia"), ĉiuj bone adaptataj al perioda inundado. La salecaj herbejoj subtenas halofitan vegetaĵaron de "Salicornia herbacea" kaj "Arthrocnemum fruticosum", dum la malpli salecaj, pli bone drenitaj areoj estigas herbejojn de "Agropyron" spp., "Puccinelia" spp. kaj "Juncus maritimus".
Flaŭro de Maroko	Saharo esence estas dezerto de herboj kaj arbustoj kun arbedoj kaj arboj kie humidecaj niveloj estas pli altaj. La arbusta komunumo en la nordo ampleksas arbustojn kiuj altas malpli ol 1 m (kutime 50 cm) kiel dominantaj plantoj. La arbustoj ofte estas larĝe interspacigitaj, kun konsiderinda surfaco de nuda grunda inter la grupoj. Tiu somere donas al vegetaĵaro tre senkreskan aspekton. Tipaj plantoj estas "Ziziphus lotus", "Ziziphus spina-cristae", "Tamarix" spp., "Acacia" spp., "Moringa aptera", "Salvadora persica", "Thymus" spp., "Artemisia herba-alba", "Noaea mucronat", "Helianthemum" spp., "Ratama reta" , "Periploca aphylla", "Sueda" spp., "Salsola" spp, "Atriplex" spp., "Ephedra alata", "Haloxylon articulatum", "Pistacia atlantica" kaj "Achillea santolina".
Flaŭro de Maroko	La karakterizaj specioj de tiu vere dezertaj areoj malplioftiĝas kiam la dezerta arbustaro estiĝas reg kaj poste sablodezerto estas: "Faidherbia albida", "Acacia raddiana", "Acacia seyal", "Acacia tortilis", "Achillea santolina", "Alyssum macrocalyx", "Anabasis aretoides", "Ababasis articulata", "Androcymbium punctataum", "Aristoides coerulescens", "Aristida pungens", "Artemesia herba-alba", "Artemesia monosperma", "Astragulus tribuloides", "Atriplex halimus", "Balanites aegyptiaca", "Caligonum comosum", "Caltropis procera", "Cenchrus ciliaris", "Citrullus colocynthi", "Danthonia forskalii", "Ephedra alata", "Euphorbia guyonianum", "Deverra scoparia" , "D. chloranthus", "Linaria aegyptica", "Anarhinum fruticosum" , "Haloxylon guyonianum", "Maerua crassifolia", "Nerium oleander", "Olea europea", "Panicum turgidum", "Phoenix dactylifera", "Populus euphratica", "Prosopis stephaniana", Rhus oxyacanthae, "Roetboellia hirsute", "Salsola foetida", " Salsola inermis", "Salvadora persica", "Stipa tortilis", "Suaeda fruticosa", "Suaeda vermiculata", "Tamarix articulata", "Zilla spinosa", "Zygophyllum coccineum", "Z. decumbens", "Z. dumosum", kaj "Capparis spinosa".
Nigraverta pasero	La Saksaula pasero troviĝas en malproksimaj partoj de Centra Azio, kie distribuado okazas en ses disaj areoj, kvankam tio ne estas tute certa pro malabundo de informo. Ĝi troviĝas en dezertoj, ĉefe ĉe riveroj kaj oazoj. Ĝi troviĝas kutime ĉe arbustoj kiaj saksaulo (kelkaj specioj de "Haloxylon"), poplo ("Populus"), aŭ tamariko ("Tamarix"). Foje ĝi loĝas ĉe setlejoj, ĉefe dum vintro. En kultivejaj areoj kaj urboj ĝi estas anstataŭata de la Kampopasero, en pli humidaj riveretoj de la Hispana pasero, kaj en malferma kamparo de la Dompasero. Oni supozas ke ĝi ne estas minacata, ĉar estas konstatita kiel surloke komuna tra ampleksa teritorio, kaj ĝi estas klasita kiel Malplej Zorgiga en la Ruĝa Listo de IUCN. Tamen ŝajne perdis grandajn partojn de sia teritorio pro intensivo de agrikulturo kaj dezertiĝo kaŭzata de troa paŝtado.