Top 10 similar words or synonyms for singende

ewige    0.849615

prozess    0.837657

jenseits    0.837375

ruft    0.833984

freunde    0.828353

steinerne    0.827935

untergang    0.826867

letzten    0.826769

städtischen    0.825226

sinne    0.824636

Top 30 analogous words or synonyms for singende

Article Example
Urso "La bruna urso de Norvegio" estas skota fabelo pri junulino, kiu geedziĝis kun princo, magie transformita al urso, kaj sukcesis redoni al li homan aspekton per forto de ŝia amo kaj travivo de multaj testoj kaj malfacilaĵoj. En ls 1970-aj jaroj surbaze de tiu ĉi rakonto estas kreita eost-germana filmo "Das singende, klingende Bäumchen", kiu iom poste dissendiĝis en BBC kiel televidserieto sub nomo "The Singing Ringing Tree".
Richard Tauber En 1933 Richard Tauber estis atakita kaj terenbatita de SA-bando en Berlino antaŭ Hotelo Kempinski kun la vortoj „Juda bubaĉo, elen de Germanujo“. Komence Tauber tuj volis elmigri, sed restis por verki pri sia opereto "Der singende Traum". La kanton originan el ĉi tiu peco "Du bist die Welt für mich" li dediĉis al sia tenorkolego kaj amiko Joseph Schmidt. En la sekva jaro li transvivis en Vieno la unuan prezentadon. Tiutempe li kunvivis kun kantistino Mary Losseff. Lia rilato kun Mary Losseff komencis jam, dum kiam li estis edzo de Carlotta Vanconti, kaj finiĝis tragike pro la alkoholmalsano de lia amatino.
Das klagende Lied Das klagende Lied (La plenda kanto) estas popolfabela kantato de Gustav Mahler (1860–1911) por soloistoj, knaboĥoro, miksita ĥoro, granda orkestro kaj fororkestro. La teksto de Gustav Mahler baziĝas sur la fabelo "Das klagende Lied" de Ludwig Bechstein, same kiel sur la fabelo "Der singende Knochen" (la kantanta osto) de la fratoj Grimm. La praversio de la triparta verko ekestis inter 1878 kaj 1880, kaj Mahler nomis ĝin sian „Opus 1“. Mahler prilaboris la verkon en la jaroj 1893 kaj 1898, antaŭ ol li unuafoje prezentis ĝin la 17-an de februaro 1901 je Vieno en duparta versio. La prezentado de la kompleta verko daŭras ĉirkaŭ 70 minutojn.
Franz Antel Antel ekfrekventis en 1931 la unuan vienan sonfilmakademion kaj verkis poste kiel reĝisorada kaj kameraa asistanto. En 1933 li provis iĝi reĝisoro. Ekde 1935 li estis gvidanta produktoro ĉe la berlina "Terra-Film". Dum la militservo (ekde 1939), de kiu li intertempe rajtis foriri profesie, li estis ĉefa produktoro ĉe la viena firmao "Wien-Film". Post la reveno el sovetia militkaptiteco (1945) estiĝis lia unua plenlonga filmo kun propra reĝisorado sub la titolo "Das singende Haus". Ekde tiam li faris pli ol 100 plenlongajn filmojn, i.a. klasikaĵojn kiel "Hallo Dienstmann", "Kaiserwalzer", "Der alte Sünder", "Kaisermanöver", "Der Kongress tanzt" sed ankaŭ ne ĉiam tre altkvalitajn distraĵojn kiel "Otto ist auf Frauen scharf", "Die Abenteuer des Grafen Bobby", "Der Mann in der Wanne" aŭ "Rote Lippen soll man küssen".
Breitkopf & Härtel "Breitkopf und Härtel" estas la plej malnova muzikeldonejo tutmonde. Ĝi estis fondita oficiale la 27-an de januaro 1719, kiam Bernhard Christoph Breitkopf (1695–1777) fariĝis partnero per geedziĝo en la malnovan presistofamilion Müller, kiu jam ekde preskaŭ 200 jaroj tenis la presejon. En 1732 Breitkopf aĉetis la kadukan gastejon „Goldener Bär“, en kiu li instalis post la novkonstruado la eldonejon. De la gastejoŝildo devenas la eĉ nuntempe uzata blazonobesto en la eldoneja signo. Baldaŭ Breitkopf renomiĝis kiel eldonisto de fakscienca literaturo (aparte de teologio) kaj verkoj de la tiam tre influa poeto Johann Christoph Gottsched. Samtempe sin anoncis la muzikeldonejo: En 1736 aperis „Schemellis Gesangbuch“ (Kantaro de Schemelli), je kiu ankaŭ kunlaboris Johann Sebastian Bach. Plurajn eldonojn havis la kantaro „Singende Muse an der Pleiße“ de Sperontes (ekde 1740). En 1762 la filo Gottlob Immanuel (1719–1794) eniris la eldonejan estraron. Li plibonigis en 1754 la teknikon de notpresado per moveblaj prestipoj. Ekde 1756 li eldonis verkojn de preskaŭ ĉiuj renomaj komponistoj de la germanlingvaj teritorioj (la filoj de Bach, Joseph Haydn, Leopold Mozart, Johann Joachim Quantz, Carl Stamitz, Georg Philipp Telemann kaj aliaj). En 1762–1787 li kompilis sistemajn registrojn de la verkoj, kiujn li ofertis por vendo. Ĉi tiuj donas al oni nuntempe kiel gravaj fontoj informojn pri la muziko de Haydn kaj de la fruklasikismo. Kiam juna Goethe en 1765 iris al Lepsiko, li amikiĝis kun la du filoj Bernhard Theodor (1749–1810) kaj Christoph Gottlob Breitkopf (1750–1800). Bernhard Theodor muzikigis la unuajn poemojn de Goethe, ili estis presitaj en 1770 sen nomado de la ankoraŭ nekonata poeto. En 1794 Christoph Gottlob Breitkopf transprenis la eldonejan estradon. Post finacaj malfacilaĵoj li fondis en 1795 kune kun Gottfried Christoph Härtel (1763–1827) societon. Ekde 1796 la eldonejo firmaas kiel Breitkopf & Härtel. En 1798 Härtel fondis la unuan longtempe aperantan muzikrevuon "Allgemeine musikalische Zeitung" (ĝenerala muzika revuo). Ekde 1798 aperis la 16-voluma eldono "Œuvres complettes" (kompleta verkaro) de Mozart, kiu entenis krom piano- kaj ĉambromuziko samkiel lidoj multajn unuajn presaĵojn. Dua Œuvres-serio sekvis en 1799 kun la pianoverkoj de la ankoraŭ vivanta Joseph Haydn.