Top 10 similar words or synonyms for karesema

hanggre    0.779267

junas    0.752999

ringokulo    0.752067

ĝeneralige    0.742867

lakone    0.742284

retenema    0.737703

duspura    0.734244

diesaj    0.726273

malnaiva    0.721538

malvastasence    0.720654

Top 30 analogous words or synonyms for karesema

Article Example
Hejma kato Kun kreskanta aĝo la kato trankviliĝas, ne eldonas tiom da energio, ĝi ludas malpli multe. Katinoj vivantaj en hejmo estas pli karesema. La virkato kutimas esti pli nefidema rilate al fremdaj homoj kaj oni tradicias, ke li estas pli karesema.
ARIA Pliaĝa undino ol Akari, la alia membro de la kompanio ARIA, kiu havas nur du laborantojn. Ŝi estas "Prima" (tute-kvalifikita undino) kaj estimate titolita kiel la "Blanka Feino", unu el "La Tri Akvaj Feinoj"' de Nova Venecio. Ŝi estas karesema kaj estimata kiel patrino de Akari. Ŝi ofte diras "ara ara" kaj ofte ridetas "ufufu".
Listo de roluloj de Soul Eater Sorĉistino, fratino de Meduzo, fama kiel "Sorĉistino-Herezulo". Pro multo de malamikoj, celintaj neniigi ŝin, inter kiuj estis Ŝinigami-sama, ŝi longe kaŝis sian ekziston, sursceniginte sian morton. Sed post eskapo de Kiŝin Asura ŝi aperis el bestaro de araneoj, en kiuj vivis ŝia animo, kaj revenas al "Kastelo de Baba Jaga" (ババ・ヤガー [Baba Jagā]), de kie ŝi regas sian organizacion "Araknofobia" (アラクノフォビア [Arakunofobia]). Post tio Arakna serĉas Kiŝin-on Asura-n por uzi lin en sia plano pri konkero de la mondo. Trovinte, ŝi kondukas lin al sia kastelo, kie ŝi prezentas sin zorgema kaj karesema al li, sed fine li mortigas ŝin.
Eddie Lockjaw Davis Ekde 1952 li laboris ĉe Count Basie kiel saksofonisto, parte ankaŭ kiel administranto de la bando de Basie; li revenis en 1957, 1964/65, 1966 kaj ekde 1967 ĝis 1973 en ties orkestron. Inter 1955 kaj 1960 li tenis konstantan triopon el tenorsaksofono, orgeno kaj frapinstrumentaro, al kiu apartenis i.a. orgenistino Shirley Scott kaj kiu prezentis en la klubejo de Count Basie Harlemo. Por siaj tiamaj albumoj por Prestige Records li aldonis al sia trio pluajn muzikistojn: alvenis ekz. basisto George Duvivier, kiu forprenis de Shirley Scott la pedalarludadon, kaj flutisto Jerome Richardson. Furoris liaj albumoj ekestintaj komence de la 1960-aj jaroj kun Harry „Sweets“ Edison, ekz. "Jawbreakers" (1962). Ties delikata, karesema stilo kontrastis la pli pasian de Davis. En 1960 Davis havis la eblecon formi por "Trane Whistle" ĵazbandegon, en kiu ludis i.a. Clark Terry, Melba Liston, Eric Dolphy kaj Jimmy Cleveland – la aranĝaĵojn liveris Oliver Nelson, kiu verkis ankaŭ la plej multajn komponaĵojn, inter ili ankaŭ „Stolen Moments“ je unua versio. Samjare ekestis kune kun lia granda modelulo Coleman Hawkins la albumo "Night Hawk".
Der Tod und das Mädchen (arĉkvarteto) La temo citas en la unua parto la oktaktan enkondukon de la lido „Der Tod und das Mädchen“, oktakta periodo konsista el du egalaj duonoj. En la dua parto aldoniĝas du pliaj periodoj, je kio la unua formas la mezparton de la temo kaj la dua ĉirkaŭfermas la temon per melodiaj rilatoj al la komenco de la temo. La temo estas prezentata en pianissimo kiel homofona, akorda tonmetaĵo. En la unua variaĵo la violonĉelo ludas la basvoĉon de la temo kordopluke, la mezvoĉoj plenigas la akordojn per triolaj tonripetadoj. Je tio la 2-a violono plejparte tenas la melodinotojn, kiun alikaze laŭ la principo de la trarompita stilo ĉiam estas audeblaj, kaj la 1-a violono figuras trisonorompojn kaj fremdnotojn helpe de ritmomodelo ruze ligita kun la pavanritmo. La dua variaĵo altigas laŭtecon, mallongecon de la notvaloroj (interna akcelado) kaj esprimon, ĉi lastan per alta violonĉela melodio, kiu alprenas la pavanritmon en ĉiu dua takto, kiu troviĝas en oktoj kaj duoblaj notvaloroj en la vjolo, krom tio harmoni-subtenaj tonoj en punktigoj en la 2-a violono kaj triosonorompoj laŭ deksesonaj notoj en la 1-a violono. Provizora pinto de la intensiĝo estas la tria variaĵo, kiu atingas per fortissimo, per unusono kaj per denove duobligitaj notvaloroj de la pavanritmo tre krutan esprimon de la temo. Je la plua paso la mezvoĉoj konservas ĉi tiun novan version de la pavanritmo, dum kiam la eksteraj voĉoj ludas al tio etajn melodiajn turnojn aŭ akordojn komplemente metitajn. La kvara variaĵo alikondukas la intertempe kreitan energion en la delikaton per la tonaloŝanĝo al G-maĵoro, laŭteco reduktita al pianissimo, karesema melodiaro en la du malsupraj voĉoj, kiuj reekprenas la temon laŭ la originala ritma formo kaj per kelkaj melodiaj turnoj. Pli malfrue ankaŭ partoprenas la 2-a violono, dum kiam la 1-a violono figuras je tio maltrudiĝemajn triolojn. Ĉi tiuj troviĝas en la 1-a parto de la kvina variaĵo en la baso, dum kiam la mezvoĉoj artikulacias la temon kiel en la variaĵo kaj la 1-a violono ludas deksesonajn notojn plejparte kiel tonripetadojn. Per tio ekestas jam intensiĝo, kiu okazas ĉefe en la dua parto per akordaj tonripetadoj en deksesonaj notoj de la tri supraj voĉoj, je kio la violonĉelo reekprenas la temon iomete figuritan. Post trakonduko per trioloj de la 1-a violono sur konstantaj akordoj komencas la elkonduko preĝece en triobla p kun la iomete ŝanĝita homofona tema elformado de la komenco.