arbofoliojn - Synonyms of arbofoliojn | Antonyms of arbofoliojn | Definition of arbofoliojn | Example of arbofoliojn | Word Synonyms API

Article	Example
Moskulo	La moskuloj ŝatas vivi en arbaroj 2.600-3.600 metrojn super la marnivelo. Ĝenerale la maskla moskulo vivas sola, dum la femala kune kun siaj idoj. Ĝi aktivadas plej vigle en frumateno kaj vespero kaj ripozas tage. Ĝi manĝas herbojn, ŝosojn, arbofoliojn ktp. vintre ĝi satigas sin per maldikaj arbobranĉoj, musko kaj likeno. La moskulo estas timema. Kiam okazas io danĝera, ĝi tuj forkuras kaj sin kaŝas. Sur krutaĵo ĝi sin movas lerte kaj facile, kaj estas lerta en grimpado kaj saltado. Ĝi havas akrajn okulojn kaj orelojn. La moskuloj pariĝas inter oktobro kaj januaro de la sekvanta jaro. Post 5-6-monata gravedeco la femala moskulo naskas ĉiufoje 1-3 idojn, ĝenerale 2.
Blankmana gibono	La blankbrovaj kaj blankmanaj gibonoj vivas en densa arbaro de Sjiŝŭangbanna de Junnan. Tie kreskas kamforarboj 20-30 metrojn altaj, banjanoj, arbustoj, herboj kaj pteridoj. Ilia vivkutimo similas al tiu de la nigraj gibonoj. Ambaŭ gibonoj prenas fruktojn, semojn, arbofoliojn, ĝermojn kaj florburĝonojn kiel siajn nutraĵojn, kaj krome, manĝas ankaŭ birdetojn, birdovojn kaj insektojn. Ili estas mildaj, sed, kiam ili trafas atakon de malamiko, la tuta grego kune batalas kontraŭ ĝi. Pro ekspluatado de arbaroj la vivkondiĉoj de gibonoj fariĝas malfavoraj, ke ili generas pli malfacile. Ĝuste pro tio protekti la gibonojn kaj severe malpermesi kapti ilin estas la plej grava tasko.
Jean-Baptiste Lamarck	En sia libro "Philosophie zoologique" (1809) -tradukita esperanten en 1987- li proponis teorion de biologia evoluo. Lamarck estis prava en sia observo, ke organismoj ŝangiĝas kun tempo. Sed la ekzegezo de la teorio ne estis ĝusta. Li pensis, ke organismoj povas heredigi ecojn, akiritajn dum sia vivo, al la nova generacio. Li pensis, ekzemple, ke ĝirafoj ricevis longan kolon ĉar ili klopodis atingi arbofoliojn. Laŭ Lamarck ĝirafoj heredigis sian ricevitan kolon al siaj infanoj. Do, la teorio de Lamarck diferencas de la teorio de Charles Darwin, kiu diras, ke ĝirafoj kun longa kolo havas avantaĝon kaj tial transvivas.
Alko	Tiu specio manĝas arbofoliojn, junajn branĉojn, ĝermojn, arboŝelojn, kelkiam lemnojn kaj aliajn akvoplantojn. Per stariĝo sur siaj malantaŭaj kruroj ĝi povas manĝi foliojn de arbo kun alto de 4 metroj. La alko ĝenerale ne vivas grupe. La viralko vivas sola, dum la alkino aktivadas kune kun siaj idoj aŭ unuope. Ĝi estas lerta en naĝado kaj ofte naĝas trans lagon por serĉi manĝaĵojn. Ĝi kuras ĉ. 25 kilometrojn ĉiuhore, kaj persekutate, ĝi povas kuri 35 kilometrojn. Ĝi havas akrajn aŭdadon kaj flaradon, sed nebonan vidadon. La plenkreska alko estas tiom forta, ke ĝi povas venki eĉ grandan karnomanĝulon. Dum la pariĝa tempo en septembro kaj oktobro forta batalo okazas inter la viralkoj, el kiuj la venkintoj rajtas pariĝi kun alkinoj. Post gravedeco de 242-250 tagoj la alkino naskas 1-3 idojn. La alkidoj vivas kune kun sia patrino ĝis la aĝo de du jaroj. La alkino sekse maturiĝas en la aĝo de du aŭ tri jaroj. Ĝia vivo daŭras ĉirkaŭ 20 jarojn.
Akvocervo	Tiu orientalisa cervo vivas en arbaroj kaj herbejoj kun dissemitaj arboj. Ĝi ne havas fiksan loĝejon, malofte iras al loko malproksime de akvofonto. Kvankam ĝi estas foje videbla en frumateno aŭ vespera krepusko, ĝi tamen aktivadas, manĝas kaj trinkas ĉefe nokte. Ĝi tage ripozas en arbaro aŭ ŝirmejo. Ĝi manĝas ĉefe herbojn, precipe junajn herbojn proksime al akvofonto, kaj ankaŭ arbofoliojn, ĝermojn kaj sovaĝajn fruktojn. Iafoje ĝi manĝas plantidojn de rizo kaj batato. La akvocervo ŝatas vadi en ŝlimo tutjare, precipe antaŭ kaj dum la pariĝa tempo. Eĉ en frosta vintro, ĝi ankoraŭ ofte kuŝas en malprofunda akvo. Ĝi estas saĝa kaj singardema, havas akran flaradon kaj kuras rapide. Krom homoj, ankaŭ tigroj, leopardoj kaj ŝkaloj estas ĝiaj naturaj malamikoj. Antaŭ pariĝo la vircevo okupas spacon kaj per blekado allogas al si 6-8 cervinojn. Al la aliaj vircervoj estas malpermesite eniri tiun spacon. La vircervo vivas kune kun cervinoj nur en la pariĝa tempo. Post la pariĝa tempo, la vircervo forlasas la cervinojn kj denove komencas vivi sola. Kaj la cervinoj vivas kune kun siaj idoj.